Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
Op de wereldbevolking is dat echt wel een onbeduidende minderheid. Daarnaast geloven heel veel westerlingen in het "ietsisme". Men gaat ervan uit dat er nog "iets" is na dit leven.
|
Het is een raar concept, he. Men ziet duidelijk waar het vandaan komt, van onze schrik van de dood, die zelf komt van het biologische gegeven dat we de dood moeten vermijden gedurende een zekere tijd om ons voort te planten.
Ik begrijp niet waarom mensen problemen hebben met dood gaan. Ik kan wel aannemen dat je "op 't moment zelf, of beter, een paar seconden daarvoor" gedreven wordt door uw biologisch ingebouwde angsten, maar behalve dat tijdelijke ongemak is er toch geen enkel probleem met "niet bestaan", zou ik denken.
Het idee zelf dat men 'bewust' iets meemaakt met een kapot lichaam, terwijl men gans een leven heeft kunnen ondervinden dat dat bewustzijn hard verbonden is met wat dat lichaam ondergaat, is gewoon te zot om los te lopen. AL uw bewuste ervaringen zijn verbonden aan fenomenen in uw lichaam, en plots zou men "gelijkaardige" ervaringen gaan ondergaan zonder dat lichaam. Wat zou het zelfs willen zeggen, om "te zien", "te horen", "te voelen", "pijn te hebben" zonder de materiele functies van uw lichaam die dat altijd al veroorzaakt hebben ? Hoe zie je zonder ogen ? Hoe denk je zonder brein ? Hoe voel je zonder zenuwen ? Dat heeft geen zin he.
Ja, een soort van "reincarnatie" in een ander lichaam is natuurlijk niet logisch uit te sluiten, maar dan is het raar dat je niet kan reincarneren zolang uw lichaam nog enigzins functioneert. Waarom kan ik nu al niet springen in het lijf van een heilige koe, maar wel als mijn lichaam stuk gaat ? Hoe stuk moet mijn lichaam zijn om "mij" los te maken ? Als je daar 2 seconden over nadenkt heeft gans dat "leven na de dood" dat IETS TE MAKEN ZOU HEBBEN met wat uw lichaam ergens meegemaakt heeft, belachelijk he.