Ik denk dat Poetin vooral streeft naar een geografisch herstel van het Russisch imperium zoals het bestond in het tsaristisch Rusland van de 19e eeuw en in dat van de Sovjet-Unie. Hij heeft het uiteenspatten van dit imperium in 1991 nooit verteerd. Vandaar zijn huidige vijandige opstelling t.a.v. Oekraïne en regelmatige prikken in de richting van de Baltische staten. Bovendien vertoont hij ook tekenen van de aloude Russische “omsingelingsvrees”, iets waar ettelijke tsaren in het verleden evenzeer last van hadden. Wat Oekraïne betreft, het werkt hem natuurlijk op de heupen dat het Westen aan dat land een Nato-lidmaatschap zou kunnen aanbieden. Bovendien is er nog wat anders: Europa kan de banden met Oekraïne nog nauwer aanhalen door interessante handelsverdragen en zelfs associatie-overeenkomsten (als voorbode van een EU-lidmaatschap). Poetin is wellicht nog meer bevreesd voor een economisch meer welvarend Oekraïne aan zijn grens. Want wanneer je olie, gas en een paar metalen buiten beschouwing laat heeft de Russische economie eigenlijk niet zo heel veel om het lijf. Deze geografische kolos is in feite economisch een reus op lemen voeten. Zeker wanneer je het gaat vergelijken met de indrukwekkende sprong die zuiderbuur China sedert het verdwijnen van Mao heeft gerealiseerd.
__________________
Weet nu dan dat uw stem door niemand wordt aanhoord
Zolang gij stamelend bidt of bedelt bij de poort.
|