Wel, eigenlijk een thuisloze vermits hij 's nachts wel opvang had/terecht kon bij de daklozenopvang
Victor.
Maar goed, even korte situatieschets: de dees moest een (rotan)zetel (eerder een soort van lounge-sit) -die niet door de voordeur kon naar boven zien te krijgen. Stonden er 2 jigaboos aan de overkant te keuvelen en toen ik teken deed of ze een handje konden toesteken, snelden ze toe om te helpen
<- (Hier ben ik nog steeds erg blij om. Maar goed, het vervolg is minder zoals men zal lezen.)
Enfin, de zetel werd in een mum van tijd -mede met behulp van een touw (<- dat ik nog vlug even bij de Zeeman om de hoek was gaan halen) + extra mankracht, via het venster naar binnen gehesen.
Pour la forme maak ik nog even een praatje met mijn
sauveur. Blijkt dat ie in feite dakloos is en tijdelijk in de
*Victor verblijft. Bij het horen van de naam* slaan mijn hersenen tilt -> dit is namelijk het daklozenopvangcentrum van Project Axel dat enige tijd geleden op TV verscheen in een docu-serie die ik destijds met spanning op de voet volgde.
Ik maak enthousiast gebaar dat ik de
Victor ken van op TV en (hier bega ik mijn eerste fout) of het meevalt, en of hij niet liever een tijd bij mij zou verkiezen te verblijven. Ik vertel hem ook dat ik vroeger onder meer in Afrika heb gewoond, vraag hem vanwaar ie is enz.enz. Met andere woorden, ik babbel er als een geit op los en het komt erop neer dat we afspreken dat ie zijn zakken/bagage gaat ophalen en diezelfde avond terug zal komen om zijn intrek bij mij te nemen.
Ik moet zeggen dat ik toen reeds wat spijt had van het voorgesteld te hebben want bij het verlaten van de flat hoor ik hem zeggen: "You are my angel". En ook, bij het opruimen van de kartonnen verpakking zei ie plots -toen ik gewag maakte dat het ok was en hij ze gewoon boven in de gang kon droppen, dat hij ze in de kelder wou deponeren/("I
want to put them in the cellar". (Ik had namelijk al een plastiek vuilniszak met stukken karton & touw gevuld en naar de kelder gebracht.)
Dus het zat al niet echt snor toen ie die namiddag weg ging om zijn spullen op te halen. Ik heb zelfs nog zitten denken om het gewoon af te zeggen met een smoes ?* la 'mijn moeder is niet akkoord, of zoiets in die trant...'. En ergens hoopte ik dat ie gewoon niet zou komen opdagen (omdat ik tot nu toe niet eens zijn nr had <- kon het zogezegd niet te weten komen i.e.kon zogezegd niet zo goed overweg met Lycamobile). Bref. Ik wacht en wacht. Niets. "Ouf", denk ik wanneer het al bijna tegen zessen is. Hij komt gewoon niet. Zoveel te beter. Bon débarras.
Maar dan gaat mijn telefoon. En als een geit neem ik op. (
)
Ja het is hem. Of ik naar beneden kan komen om open te doen.
En als een geit ga ik naar beneden.
Hij is inderdaad zijn zakken met kleren gaan halen, en dezelfde kerel* waar ie die namiddag mee stond te keuvelen is erbij. *Een hele sympathieke trouwens, ik kende hem zelfs van zien -jawel, ik ben tamelijk observatief ivm mijn surroundings. Dus ik ben al wat minder tegen het idee om onderdak te bieden -als jullie begrijpen wat ik bedoel. Ik ben maw
gehapt door de situatie (die ik tenslotte zelf gecreëerd). Ik moet er eerlijkheidshalve bij vermelden dat de rot relatie met m'n zus er mede voor iets tussenzit in de zin dat deze logeerpartij mijn zinnen wat zou helpen verzetten -althans dat was de initiële gedachtegang.
Soit. Ik zit er nu mee opgescheept.
Z'n vriend zegt vrolijk gedag en ik ga naar boven met de kwiet.
Na een korte rondleiding maak ik z'n bed op. Ik slaap op de canapé in de living.
Dan discuteren we wat rond een cup of tea.
En naargelang het gesprek evolueert krijg ik hoe langer hoe meer spijt van mijn beslissing:
-Blijkt dat ie geen vluchteling is -zoals ik aanvankelijk dacht, maar gewoon een economische EU migrant met Spaanse nationaliteit -of liever gezegd een soort van vrijbuiter/flierefluiter cf. vervolg verhaal.
-Wanneer ie zijn muts afzet merk ik dat ie een stuk ouder is, niet dat dit op zich een probleem is, ik bedoel ik heb sowieso geen plannen met hem. Maar het voegt wel toe aan zijn ietwat 'hopeloze situatie' i.e. een jonger iemand -zelfs zonder papieren, heeft sowieso meer toekomstperspectief dan een al wat op leeftijd iemand op vlucht voor schulden en wat weet ik nog wat. Komt erop neer dat ik die avond -als ik zijn Spaanse id mag geloven, opgescheept zit met een 52-jarig Ghanees heerschap dat in mij een ticket ziet naar de oplossing voor zijn problemen (cf.
You are my angel*...).
Al vlug evolueert het gesprek naar zijn 'troubles' oftewel waarom hij niet meer naar Spanje wenst (of liever gezegd'
wilt teruggaan. "No. I don't want to go back to Spain".) En al vlug gaat het bijna uitsluitend alleen nog maar over "money". Meneer heeft zich o.a. meermaals laten oplichten door familie
back in Ghana waardoor ie nu mede bij wijze van spreken bijna geen nagel heeft om aan z'n gat te krabben en holderdebolder in de loop van december van Spanje naar België is gereden (want hij heeft nog wel zijn
car, verneem ik later.
*Awel. Daar heb ik nu eens geen zin. Ik probeer het niet te tonen maar inwendig broed ik op een plan om hem asap de deur uit te krijgen. Ik heb genoeg aan m'n kop dat ik dit er niet nog bij wil hebben. Enough is enough.
......
to be continued