[Bovenbuur]

Eigenlijk heeft de situatie wel wat weg van een fijne ouderwetse proxy war. De grote landen vechten niet direct tegen elkaar (want dat zou een kernoorlog riskeren), maar een van de twee heeft ergens troepen op de grond en de ander steunt als reactie daarop de oppositie met materiaal en geld, en soms met politieke oppositie in bijvoorbeeld de VN of met sancties. Tussen Korea, Vietnam en tot op zekere hoogte beide Afghanistan's tekent zich een verrassend algemeen beeld af: de partij die wel zelf aanwezig is heeft niet de beste kaarten. Ze leiden minder verliezen dan hun directe tegenstander en doen het vaak in het begin erg goed, maar ze hebben niet genoeg politieke wil om een langdurige strijd aan te kunnen, terwijl de kleinere partij die als oppositie dienst doet min of meer blijft vechten zolang je ze wapens blijft toestoppen, en daarna nog steeds. En de "poppenspeler" die de kleine partij steunt kost het enkel wat geld. Dat houden ze wel vol. Hoe impopulair belastingen ook zijn, body bags zijn impopulairder.

Oekraïne is dan ook nog eens op zich al een grote speler om de rol van kleine oppositiepartij te spelen. Zowel qua bevolking als qua grootte van de strijdkrachten komen ze toch wel in de buurt van een derde van Rusland zelf. Ze hebben ook vrij veel terrein om op te kunnen geven, al is de positie van de hoofdstad een heikel punt en zijn er nog een aantal strategische nadelen, zoals geen eigen zeetoegang zolang Rusland dat niet wil en weinig geschikt terrein voor guerrilla acties. Maar wel weer veel voedselproductie, bijvoorbeeld.

Dit zou weleens een veel minder eenzijdig verhaal kunnen worden dan de meeste mensen waaronder ik in eerste instantie zouden verwachten.

Belangrijk risico: Om Oekraïne optimaal te steunen moet Europa de rol van primaire poppenspelen oppakken, en dit niet aan de VS overlaten. Dat betekent ook dat de kernoorlog die Poetin wel of niet wil vermijden er in eerste instantie een met Europa is. Wij hebben beduidend minder kernwapens dan de VS, geen grote ICBM's waardoor er in ieder geval theoretisch enigszins tegen onze nucleaire aanvallen te verdedigen is, en geen raketschild dat de effectiviteit van de Russische raketten zou kunnen beperken. Ook zijn we qua ligging en bevolkingsdichtheid een vrij ideaal doelwit. Je kan je bijvoorbeeld afvragen of je Antwerpen wel los hoeft te bombarderen, of dat de bedrijvigheid daar al stil genoeg ligt als je Brussel en Rotterdam geraakt hebt. Dus dat is een beetje het punt waarop we niet per se de winnende hand hebben liggen.