Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Dadeemelee
Stel dat een meerderheid van Vlaamse Belgen het gebruik van Frans als officiële tweede taal in Wallonië zou verbieden en het Vlaams als enige officiële taal oplegt.
Keurt u dit goed?
|
Dat is echter een volslagen verkeerde vergelijking met wat in het artikel staat waarnaar u verwijst :
https://geografie.nl/artikel/taalstrijd-in-oekraïne
Want wat staat er namelijk in dat artikel ? : "
In alle provincies van de Oekraïne waar meer dan 10 procent van de bevolking een andere taal spreekt dan het Oekraïens, mag men deze taal uitroepen als officiële tweede taal."
Dit is iets wat werd ingevoerd in 2012 door de in 2010 vrij verkozen, maar eind 2013 afgezette president Joesjtsjenko.
Indien ik dat nu transponeer naar de Belgische situatie dan kom ik natuurlijk niet tot wat gij er onbegrijpelijkerwijze van maakt, maar eerder tot iets als:
In alle gemeenten van Vlaanderen en Wallonië waar meer dan 10 % vd. bevolking een andere taal spreekt dan de gewesttaal, mag men deze taal uitroepen als officiële tweede taal.
In België zou dat het invoeren van een uitbreiding der faciliteiten en het herinvoeren van de door Nederlandstalige gehate
talentellingen betekenen !
We hebben het hier dus over de hoofdstrijdpunten van de Vlaamse Beweging van destijds. Een strijd die gelukkig verleden tijd is door de pacificerende vastlegging der taalgrens.
Na het afzetten van Janoekovitsj ook diens taalwet ongeldig verklaard.
Hoe was nu vroeger de taalpotitiek waar Janoekovitsj komaf mee maakte ? :
"
Onder de bolsjewieken vinden massale alfabetiseringscampagnes plaats, en neemt het Oekraïens een enorme vlucht. Onder Stalin blijven de republieken bestaan, maar er is wel sprake van russificatie en centralisering. Het Oekraïens blijft de officiële taal, maar wie vooruit wil in de Sovjet-maatschappij moet Russisch spreken. Zeker ten tijde van Chroesjtsjov. Onder Brezjnev wordt het hele hoger onderwijs weer in het Russisch gegeven en er ontstaan steeds meer Russischtalige scholen in de Oekraïne. Ouders willen immers hun kinderen een maatschappelijke voorsprong geven. Eind jaren '80 gaat de helft van de schoolkinderen in de Oekraïne naar een Russische school, terwijl etnische Oekraïners 70 procent van de bevolking uitmaken."
Merk dat die taalverhoudingen letterlijk zijn wat vooral vroeger de Brusselse situatie betrof.
"De oude taalwet uit 1989, die van kracht was vóór Janoekovitsj’ wet in 2012, stamt nog van voor de onafhankelijkheid van de Oekraïne. Deze wet bepaalde dat al het onderwijs plaatsvond in het Oekraïens, maar dat nationale minderheden scholen mochten hebben waarop in hun taal werd lesgegeven. Veel scholen moesten echter van het Russisch overstappen op het Oekraïens. Dat ging via een ingenieus uitfaseerplan. Hiermee werd ouders dus de mogelijkheid ontnomen zelf te kiezen in welke taal hun kinderen onderwijs kregen."
De FDF-er zou daar natuurlijk tegen zijn want die streed voor "la liberté du père de famille", het gezinshoofd dat vrij kan kiezen in welke taal zijn kinderen naar school gaan ipv de verplichting naar school te gaan in de huistaal. Lees: de vrijheid van de Nederlandstalige om zijn roots te verraden.
"
De gedachte erachter was wel te begrijpen. De intelligentsia is benauwd dat het Oekraïens zal verdwijnen. Het statusverschil met Russisch is bijzonder groot, Oekraïens wordt geassocieerd met het platteland, baboesjka en djedoesjka (oma en opa) en geldt zeker niet als de taal waarmee je vooruitkomt. De taal van de vooruitgang is het Russisch. De grondwet van 1996 bevestigt dat het Oekraïens de enige officiële taal van het hele land is. Het Russisch heeft de status van minderheidstaal."
De taalwet van 2012 van Joesjtsjenko werd niet enthousiast ontvangen in Europa.
Een autochtone taal met een mindere sociale status moet immers beschermd worden waar die in konkurrentie komt met een volksvreemde taal met groter aanzien. Want altijd en overal zal het klootjesvolk der kultuurproleten immers kiezen voor hun portemonnee en niet voor hun eeuwenoud immaterieel kultureel patrimonium.