Je hoort het op de radio en je leest het in de krant.
Oekraïners willen hier blijven, ze gaan nooit meer terug.
Hoe gaan wij dit absorberen in onze maatschappij.
Kunnen wij, als heel dichtbevolkt land wel aan?
De uitstootnormen nog strenger maken is geen optie als we aan de andere kant zo'n instroom toelaten.
https://www.hbvl.be/cnt/dmf20220309_96555827
HBVL 10-03-2022
Vluchtelingengezin in Valmeer:
“We willen hier een toekomst opbouwen”
Riemst - Olena (36) en Sergii (45) Papakina en hun twee dochters Kseniia (8) en Anna (2) arriveerden dinsdagmiddag in zaal De Bond in Val-Meer. “Ons appartement is gebombardeerd. We hebben niets meer.”
Ze komen uit Bucha, op zo’n 15 kilometer ten westen van Kiev. “Mijn man handelt in auto’s. Voor zijn werk was hij toevallig in België toen de oorlog begon”, zegt Olena. Op de ochtend van 24 februari kreeg ze telefoon van haar schoonzus. “Zij vertelde me dat de oorlog begonnen was. Ik geloofde haar eerst niet, maar een paar uur later vlogen de vliegtuigen boven ons huis. Toen we op het nieuws een aanval zagen op de militaire luchthaven, 6 kilometer van Bucha, wisten we dat we zo snel mogelijk moesten inpakken.”
De volgende nacht brengen Olena en de meisjes door in de kelder van de kleuterschool. “We waren zo bang. Gelukkig zijn we met de hulp van vrienden weggeraakt uit Bucha. Eerst tot in West-Oekraïne, maar het was al snel duidelijk dat we daar ook niet konden blijven. Ik heb dan maar een ticket voor de bus naar Polen gekocht. Er was 30 kilometer file voor de grens, maar met de bus konden we vrij makkelijk oversteken.”