multiculturalisme in de stad: een denkpiste
Vroeger woonden de brave mensen in kleine dorpen. Iedereen kende iedereen. Men leefde in een relatief gesloten netwerk van vertrouwde mensen. Er was weinig keuzevrijheid (tenzij men 'totaal' brak met het dorp), maar ook weinig keuzedwang.
Steeds meer mensen vestigden zich in de steden. Er was werk en alles wat men beliefde lag op loopafstand. Maar de dorpsmentaliteit bleef. Alleen: het leven in de stad was niet op maat van die dorpsmentaliteit gesneden. In steden ontstaan rafelige, 'open' netwerken van vage kennissen - netwerken die er niet 'zijn', maar die men eigenhandig moet 'opbouwen'.
Van de weeromstuit voelden mensen zich verloren in de stad. Ze kwamen van heinde en ver, maar er was weinig gemeenschappelijks dat hen bond. Wederzijdse ergernissen kropten zich op.
Om dit probleem te ondervangen zou men de stadswijken een 'dorps' karakter kunnen geven. Zo zou elke wijk een eigen identiteit moeten hebben, met eigen doelgroepen en eigen finesses (zonder uitsluiting weliswaar). Er is in Antwerpen al een vage notie van een joods kwartier, een paar straten waar de Chinezen samenhokken en handel drijven, maar van een uitgesproken eigen karakter is nog geen sprake.
Ik denk aan de VS. Aan Little Italy, Chinatown e.d.m. Ghetto's? Dat gevaar is niet denkbeeldig. Toch schuilt er wel een logica in deze aanpak. De meerderheid van de Belgen, de Marokkanen, de Turken, de joden, de Ghanezen etc. gaat hoofdzakelijk om met culturele verwanten. Een sociale mix, zoals die wel eens wordt aangeprezen, gaat in tegen die spontane neiging samen te hokken. Het is niet anders.
Kunnen we niet beter van de nood een deugd maken? Een Marokkaanse, een Turkse, een Congolese, een 'multiculturele' wijk in Antwerpen? Voor elk wat wils. Vestig u waar u zich 'thuis' waant. Laat de bewoners zelf instaan voor de orde van zaken in hun wijk, hun kleine enclave. Handhaaf de orde, hou de pleinen schoon, sloop de verloederde huizen. Geef de afzonderlijke culturen een waardige plaats in de stad, in plaats van ze tot een prollige brij te willen versmelten.
En geef iedereen een deftige job en dito inkomen. Ik dank u.
P.S. Deze topic is een test case. Het is 'een' standpunt, dat ik eerst wil toetsen aan de reacties voor ik het 'mijn' standpunt (of mijn standpunt niét) durf te noemen.
|