[Knuppel]

Hoe Poetin al 20 jaar lang neonazi’s gebruikt
dinsdag 22 maart 2022

Poetin roept wel dat hij Oekraïne aan het “denazificeren” is, maar hij maakt zelf al 20 jaar lang gebruik van ultrarechtse elementen in Rusland om zijn agenda door te duwen. Het Kremlin noemt het “beheerd nationalisme”, een poging om radicale nationalistische militanten, waaronder neonazi’s, te coöpteren en te mobiliseren als tegenwicht tegen een opkomende anti-Poetin-coalitie van democraten en “linkse radicalen”.
Waarom is dit belangrijk?
Poetins geflirt met Russische neonazi's was altijd een riskante strategie, maar het was (vanuit zijn standpunt) niet irrationeel. In tegenstelling tot de reguliere nationalisten, die de neiging hebben om het idee van vrije verkiezingen te steunen, verwerpen neonazi's democratische instellingen en het idee van menselijke gelijkheid. Voor een dictator die de democratie ontmantelde en een autoritair regime opbouwde, zijn ze ideale handlangers.

De bewering van Vladimir Poetin om oorlog te voeren om Oekraïne te “denazificeren”, slaat nergens op. Extreemrechts kreeg slechts 2 procent van de stemmen kreeg bij de parlementsverkiezingen van 2019 in Oekraïne, veel minder dan in het grootste deel van Europa. Bovendien is de president van Oekraïne, Volodymyr Zelensky, joods en zijn er de inspanningen van de Oekraïense staat om minderheden zoals Krim-Tataren en LGBTQ+-mensen te beschermen, die het slachtoffer zijn van brute vervolging in Rusland.

Wat minder aandacht heeft gekregen, is de eigen staat van dienst van het Poetin-regime op het gebied van samenwerking met ultrarechtse extremisten. Toen Russische diplomaten “fascisten” in de Baltische staten veroordeelden en terwijl Kremlin-propagandisten tekeer gingen tegen denkbeeldige “Ukronazi’s” aan de macht in Kiev, cultiveerde de Russische staat neonazi’s van eigen bodem.
De geboorte van “beheerd nationalisme”

De oorsprong van deze relatie dateert uit de late jaren 1990, toen Rusland werd opgeschrikt door een golf van racistisch geweld gepleegd door neonazistische skinheadbendes. Nadat Poetin president werd in 2000 maakte zijn regime op twee manieren misbruik van deze ontwikkeling. Ten eerste gebruikte het de neonazistische dreiging om de goedkeuring van anti-extremismewetgeving te rechtvaardigen, een al lang bestaande eis van sommige Russische liberalen. Uiteindelijk zou deze wetgeving worden gebruikt om Russische democraten te vervolgen.

en tweede lanceerde het Kremlin iets wat het “beheerd nationalisme” noemt, een poging om radicale nationalistische militanten, waaronder neonazi’s, te coöpteren en te mobiliseren als tegenwicht tegen een opkomende anti-Poetin-coalitie van democraten en “linkse radicalen”. Moving Together, een pro-Poetin-jongerenorganisatie die berucht is om haar campagne tegen postmodernistische literatuur, zette daartoe de eerste stap door contact op te nemen met OB88, de machtigste skinheadbende in Rusland.

Deze samenwerking breidde zich uit in de nasleep van Oekraïnes Oranje Revolutie van 2004. Om Rusland te isoleren tegen “de besmetting van pro-democratische protesten”, transformeerde het Kremlin Moving Together in een ambitieuzer project genaamd “Nashi” (“Van ons”).
Als reactie op Navalny begon het Kremlin samen te werken met de neonazi’s van Russkii Obraz

Als onderdeel van de voorbereidingen om een ??mogelijke democratische opstand in Rusland het hoofd te bieden, riep Nashi de hulp in van voetbalhooligans, wier subcultuur overlapte met de neonazistische underground. In 2005 voerden Nashi-leden een reeks raids uit op anti-Poetin-jongerengroepen. De meest gewelddadige aanval, waarbij vier linkse activisten in het ziekenhuis belandden, leidde tot de arrestatie van de aanvallers. Ze werden vrijgelaten na een bezoek aan het politiebureau van Nikita Ivanov, de functionaris van het Kremlin die toezicht hield op de loyalistische jongerenorganisaties van het regime.

Het resulterende schandaal leidde tot een herconfiguratie van “beheerd nationalisme”. Terwijl Nashi afstand nam van voetbalbendes, migreerden het zijn radicale militanten naar twee rivaliserende Kremlin-proxy’s, de nationalistische groep Jong Rusland en de anti-immigratiegroep Locals. Deze organisaties werden bruggen tussen de neonazistische subcultuur en het Kremlin.

In 2008-09 voelde het Kremlin zich in toenemende mate bedreigd door de inspanningen van de Russische oppositie-activist Alexei Navalny om een ??anti-Poetin-coalitie van democraten en radicale nationalisten op te bouwen in Rusland. Als reactie daarop begon het Kremlin samen te werken met Russkii Obraz (RO), een hardcore neonazistische groep die vooral bekend staat om zijn gelikte tijdschrift en de rockband die het vaandel voert van de organisatie, Hook Sprava.
Honderden moorden

Met de hulp van supervisors van het Kremlin viel RO nationalisten aan die de skinhead-subcultuur verlieten voor Navalny’s anti-Poetin-coalitie. In ruil daarvoor kreeg RO bevoorrechte toegang tot de openbare ruimte en de media. De leiders hielden openbare discussies op televisie met staatsfunctionarissen en werkten openlijk samen met Maksim Mishchenko, een parlementslid van de regerende partij. Misschien wel het meest schokkend was dat RO ook een concert organiseerde van de beruchte neonazistische band Kolovrat op het Bolotnaya-plein in Moskou, binnen gehoorsafstand van het Kremlin.

Het probleem voor het Kremlin was dat de leider van RO, Ilya Goryachev, een fervent voorstander was van de neonazistische underground, de skinheads die in de tweede helft van de jaren 2000 honderden racistische moorden pleegden in Rusland. De autoriteiten hadden een oogje dichtgeknepen voor RO’s productie van een twee uur durende “documentaire” getiteld Russian Resistance, waarin deze moordenaars werden gevierd als patriottische helden en werd opgeroepen tot gewapende strijd tegen het regime.
Van BORN naar de trollingfabriek

Maar ze konden de arrestatie op beschuldiging van moord van Nikita Tikhonov, een ex-skinhead en medeoprichter van RO, niet negeren. Tikhonov was de leider van BORN (“De Vechtende Organisatie van Russische Nationalisten”), een terroristische groepering die een reeks moorden pleegde op publieke figuren en antifa-militanten. Onder de slachtoffers waren de bekende mensenrechtenadvocaat Stanislav Markelov en journalist Anastasia Baburova. Tikhonov werd in 2011 veroordeeld voor hun moorden.

Uit het politieonderzoek bleek ook dat Goryachev BORN en RO beschouwde als de gewapende en politieke platforms van een neonazistische opstand, naar het model van de IRA en Sinn Féin in Ierland en Noord-Ierland. Uit het materiaal van de rechtbank blijkt dat terwijl Goryachev rapporteerde aan zijn Kremlin-supervisors, hij ook Tikhonov adviseerde over de keuze van moordslachtoffers. Goryachev werd in 2015 schuldig bevonden aan het bestellen van de moord op talloze mensen, onder wie Markelov.

De negatieve publiciteit verwoestte de carrières van enkele nazi-promotors van het Kremlin, maar veteranen van RO floreerden in de propaganda-instellingen van het steeds autocratischere regime van Poetin. Een van hen is Anna Trigga, die werkte voor het Internet Research Agency, de trollingfabriek die zich bemoeide met de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016 en anti-moslimhaat probeerde aan te wakkeren in Australië. Een ander voorbeeld is Andrei Gulyutin, redacteur van de website Ridus, een belangrijk platform van pro-Poetin Russisch nationalisme.

https://businessam.be/hoe-poetin-al-...azis-gebruikt/

Rarara, waarom is Business AM de enige site die de neonazistische kant van dubbelhartige Poetin belicht?