Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim
Ik denk dat je het iets te simplistisch ziet. 'jammer genoeg' is een heel simpele verklaring. De socialistische beweging van toen was op en top met het Belgique establishment verweven, door de beproefde taktiek van het in het radarwerk opnemen van de kopstukken. Het uit elkaar gaan van vlaamse en sociale beweging was geen kwestie van 'de fascisten' maar veeleer van een strategie van de Belgische staat.
|
Ik geef toe dat de leidinggevende kopstukken van zowat alle sociaal-democratische partijen, including die van België, hun failliet hadden bewezen door het financieel steunen van de oorlog (beter: die financiering goed te keuren).
En dat kwam idd sinds het algemeen stemrecht, dat die leiders zich eerst een beter betaald postje wisten te vinden in de parlementen, waar ze langs vertegenwooridgers van de burgerij zaten; wat er hoedanig ook heeft meegespeeld dat er steeds meer voor de tactiek van het 'overleg' ipv de strijd gekozen werd, een tactiek waar eind 19e eeuw wegens de toenmalige groei en bloei van het kapitalisme ruimte voor was, echter later met de economische crisis volkomen nutteloos werd.
Dus ja in die zin is de problematiek van toen idd nog wat complexer.
De frontbeweging zelf had helemaal de potentie voor een linkse beweging, echter ontbrak de subjectieve factor (de linkse organisatie die de beweging kon leiden) waardoor de vlaamse beweging op een later tijdstip nagenoeg volledig is gerecupereerd door het fascisme.