[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door fred vanhove

In privé zaken hoeft dat voor mij ook niet. Je kan een winkelier geen taal opleggen. Die spreekt wat hij of zij wil.
Echter vind ik dat anders wanneer het gaat over openbare diensten en al zeker hulpdiensten waaronder naar mijn mening ook apothekers toe behoren.
Anders moet men van een apotheek maar een self service maken.

Uiteindelijk betaalt een Brusselse Vlaming evenveel en evengoed belastingen aan zijn Brussels gewest en dan is het maar normaal hij of zij kan rekenen op dezelfde dienstverlening.

Maar anders probeer eens het omgekeerde en zet aan een loket een Vlaming die geen woord Frans spreekt of begrijpt. Neem eens een politie agent in dienst die geen woord frans spreekt

Weet me te zeggen hoelang die dat gaan uitzingen

Dat is dus inderdaad het verschil tussen het privéleven en het openbare leven met een geregelde taalpolitiek.
En om aan te sluiten bij mijn vorige post; als een Franstalige mij in Leuven de weg vraagt in het Nederlands en hij verstaat mij niet dan wil ik zonder problemen Frans spreken, maar o wee als hij wettelijke taalfaciliteiten zou eisen.