Interview met Mieke Vogels in Humo, De Morgen
Welke minister zou u nog eens graag de mantel uitvegen?
“Wouter Beke. Die zou ik alle hoeken van de kamer laten zien. Hij is niet geschikt voor zijn job, heeft geen feeling met die sector en voert uit wat de katholieke zuil hem opdraagt. Zijn kabinet zit vol met pionnen van Zorgnet-Icuro en de Christelijke Mutualiteit. In mijn boek De rekening van de verzuiling heb ik uitgelegd hoe schadelijk dat is. Het beleid van christendemocratische en socialistische ministers blijft gericht op het bevoordelen van die zuilen.”
Wouter Beke.
Beeld BELGA
Wouter Beke.Beeld BELGA
Geeft u eens een voorbeeld.
“De coronacrisis heeft aangetoond hoe nefast het is om kwetsbare mensen op te vangen in grote woonzorgcentra, waarvan Zorgnet-Icuro de belangen verdedigt. In een enquête bij 65-plussers zei 95 procent dat ze nooit in een woonzorgcentrum wil terechtkomen. Dan zou je denken dat de bevoegde minister in actie schiet, want het aantal 80-plussers zal nog toenemen. Maar Beke is daar niet mee bezig.”
Wat moet hij doen?
“Geld verschuiven van woonzorgcentra naar buurtgebonden zorg. Er zitten vandaag al meer hulpbehoevende ouderen thuis dan in een woonzorgcentrum. Tijdens de coronacrisis waren die mensen eenzamer dan ooit. Zorg nu toch eens voor voldoende hulp aan huis. En voor lokale dienstencentra waar die mensen terechtkunnen voor verzorging en warme maaltijden. Beke start wel projectjes op, maar van een structurele aanpak is geen sprake. Het grote geld blijft naar de grote instellingen gaan, terwijl daar steeds meer bedden leeg staan. De mensen willen er niet meer naartoe en ze kunnen het niet meer betalen.”
Beke heeft zijn handen vol met de kinderopvang.
“Dat is een nog grotere ramp. Als minister heb ik de norm verlaagd van 7 kinderen per verzorger naar 6,5. Jo Vandeurzen (Bekes voorganger als Vlaams minister van Welzijn, red.) heeft die weer verhoogd naar 9, om meer plaatsen te creëren. Tegelijk daalde het niveau van de kinderverzorgers, omdat je geen opgeleide mensen meer vond voor die job. Ben Weyts heeft dat nog verergerd door honderden kinderverzorgers naar het kleuteronderwijs te halen. Ik hoor sommigen nu bekennen: ‘Dat drama in ’t Sloeberhuisje had bij ons ook kunnen gebeuren.’ Als je instaat voor negen baby’s en peuters word je zotgedraaid.”
Om de druk op de kinderopvang te verlichten, stelde Beke voor om het ouderschapsverlof te beperken tot de eerste levensjaren van een kind.
“Dat voorstel bewees nog maar eens dat hij er niks van kent. Veel ouders hebben dat ouderschapsverlof nodig om de schoolvakanties van hun kinderen te overbruggen, want buitenschoolse kinderopvang is peperduur. Voor een sportkamp van vier of vijf dagen betaal je gauw 300 euro.”
In De Standaard opperden babypsychotherapeuten Rien Verdult en Gaby Stroecken dat kinderopvang nadelig is voor baby’s in hun eerste levensjaar. ‘Maar kinderopvang is een ideologie geworden, waarbij het affectieve belang van het kind wordt opgeofferd voor de belangen van de economie.’
“Gezinspedagoog Michel Vandenbroeck zegt ook dat de slecht georganiseerde Vlaamse kinderopvang nadelig is voor baby’s. Daarom ben ik voor een uitbreiding van het ouderschapsverlof, zodat ouders de eerste negen maanden kunnen thuisblijven. Dat kost geld, maar je verdient dat terug, omdat kinderen zich beter ontwikkelen en later minder bijstand nodig hebben van psychologen en CLB’s.”
Hoezo?
“Als een baby te vroeg van de moeder wordt gescheiden, krijgt hij stress. Zeker in zo’n drukke, lawaaierige omgeving als een Vlaamse kinderopvang. Dat is nefast voor het kinderbrein en leidt tot problemen op latere leeftijd. Het is beter dat een baby zijn eerste negen maanden rustig thuis doorbrengt. Maar als je dat zegt, krijg je meteen de kritiek dat de carrière van de vrouw niet in het gedrang mag komen. Wéér zo’n typische middenklasseredenering. De meeste vrouwen kúnnen geen carrière maken: die hebben een vlakke loopbaan in de zorg, het onderwijs of de schoonmaaksector. In plaats van drie maanden na hun bevalling weer te gaan werken, zouden zij liever een halfjaar langer voor hun eigen kind zorgen. Wat is er nu essentiëler in het leven dan dat? Spijtig genoeg wordt dat in ons neoliberale model niet gewaardeerd.”
Wat zou u als minister van Welzijn nog meer doen?
“De kinderopvang beter afstemmen op het kleuteronderwijs. Sommige kinderen van 2,5 zijn de crèche beu. Stuur die ’s morgens naar de kleuterklas en laat ze ’s middags terugkomen voor een dutje. Anderen zijn op 3 jaar nog altijd niet rijp voor de kleuterschool, door een taalachterstand. Daarom zijn er kleinere groepjes nodig in de kinderopvang, zodat die peuters iets kunnen bijleren. Nu hebben de verzorgers daar geen tijd voor. De regering moet het budget voor de kinderopvang verdubbelen.”
Is daar geld voor?
“Daar móét geld voor zijn. Wij betalen 2.000 euro per kind per jaar. In de Scandinavische landen is dat tien keer meer, in onze buurlanden twee keer meer. Een verdubbeling is dus zeer redelijk. Vlaanderen gaat heel slecht om met zijn kinderen. De wachtlijsten in de jeugdzorg zijn ellenlang, de kwaliteit van het onderwijs gaat achteruit, het lerarentekort was nog nooit zo groot, de prestatiedruk op kinderen stijgt. Als we zelfs voor onze kinderen niet alles uit de kast willen halen, voor wie dan wel?
“Maar wat doet Beke? Meer controles en strengere inspecties! De kinderverzorgers die staakten tegen de hoge werkdruk, krijgen niet meer loon en geen extra collega’s, maar een extra motie van wantrouwen. In de Antwerpse crèches zijn ze nu camera’s aan het plaatsen om de kinderverzorgers in het oog te houden. Bij Partena is er zelfs een app waarop de verzorgers moeten invullen wanneer Jantje een kakje heeft gedaan en hoelang hij heeft geslapen. Dan kunnen de ouders dat allemaal volgen. We gaan de weg op van het onderwijs: de mensen bedelven onder administratieve rompslomp en inspecties. Laat die mensen eens voor die kinderen zorgen, zeg! Daar hebben ze hun handen mee vol.”
Goe gezegd van Mieke
|