[Supe®Staaf]

De tradities werden gerespecteerd.
De atavismen werken door.
De vadermoord is voltrokken.
De aasvogels hebben het bloedspoor van de aangeslagen visserkoning Stefaan De Clerck geroken, en hebben hun lugubere werk voltrokken op het smoorfeestje, in gewone omgangstaal partijbestuur geheten.

Je zal maar in zijn schoenen staan.

Als jonge ambitieuze carrièrist een tiental jaar terug de ogenschijnlijk logische keuze maken voor de toenmalige CVP. Verzekerd van machtsdeelname en al snel geparachuteerd op justitie. Voor het einde van de rit echter, gooit de kortstondige escape to freedom van Dutroux roet in het eten en moet Stefaan een stapje terugzetten. Tijdelijk zo hoopt hij: de verkiezingen wenken op een boogscheut. Maar tot overmaat van ramp krijgt de reeds een wijle tanende katholieke partij een zware tik, zodat een paarsgroene coalitie het roer overneemt, en hij met zijn partij naar de oppositiebankjes verwezen wordt. "Niet getreurd," zo meent de kersverse oppositiepartij:"Dergelijke heterogeen politiek amalgaam is geen lang leven beschoren" Hard is de realiteit als blijkt dat ondanks de open debatcultuur waar soms rake klappen boven en onder de gordel gedeeld worden, en met af en toe een paar uitschuivers, paars-groen alsnog de rit uitdoet.

Ondanks zwak oppositiewerk, met enkel wat flauwe aanvallen op zaken die de CVP ofwel zelf invoerde, of in elk geval decennialang naliet te remediëren, ging CD&V 'vernieuwd' de stembusslag aan. Een oppositiepartij wint traditioneel stemmen terug, en er werd al stevig gedroomd van een rooms-blauwe coalitie na hoopgevende peilingen.
Nu echter blijkt dat 'den volke' het wattige, wolkige, waarden-gewauwel niet meer slikt. Niemand ligt nog wakker van een partij, die teert op het tanende gezag, ontleend aan achterhaalde religieuze imperatieven. Politiek wordt nu openlijk gedicteerd door economische afwegingen. Tastbaar heil dat mensen kunnen smaken vóór ze het tijdelijke met het eeuwige verwisselen is aantrekkelijker én geloofwaardiger geworden. Niemand stelt nog omwille van tante nonneke of nonkel pastoor zijn beloning uit tot hij naar pierenland verhuist.
Gevolg van dit alles: op 18 mei sputtert de carrousel waarop de CVP reeds decennialang als compromis-partij, kwalachtig, mosselachtig en ruggegraatloos meetoerde, en draait zichzelf verder neerwaarts het drijfzand in, dat de CD&V (nouveau?) als ondergrond verkoos.

Ik zwaai dag met het handje. Zonder leedvermaak, maar gemeende tranen van spijt voel ik toch niet. Dát beweren zou hypocriet zijn. De waarheid heeft haar rechten.
Het ga je goed Stefaan, en die wens meen ik oprecht, hoopvol wachtend op de komst van............het moment dat je besluit een eerbaar beroep te kiezen.