Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Dilbert
Dus, indien "de Staat" de burger dingen oplegt die ingaan tegen de morele normen dan mogen de burgers dit niet negeren. Dit gaat uit van een onfeilbaarheid van de Staat en de politici. Ooit (nog niet zo lang geleden) dacht men op dezelfde manier over de Kerk en zijn "hierarchie". Wie inging tegen de Kerk werd geecommuniceerd, verketterd, gebroodroofd, etc. Of hanteerde men deze logica in het leger: befehl ist befehl.
Dit is het grote probleem van het huidige staatskundige rechtsdenken (het recht): het loopt achter. Er is immers niets mis mee om domme of slechte overheidsregels te negeren. Net zoals er niets mis is aan het brossen van de zondagsmis, of het niet dragen van een hoofddoek, of het niet opvolgen van een militair bevel om kinderen te doden.
De rechtspraak gaat uit van onfeilbare rechters, die feilbare burgers moeten beoordelen met een perfecte wetgeving gemaakt door onfeilbare politici. Een discussie zoals deze rond "Recht en Moraal" heeft m.i. maar zin als men deze basisveronderstelling in vraag durft te stellen.
|
Daarom dat ik ook stelde dat vele rechten die wij vandaag vanzelfsprekend vinden er eigenlijk alleen zijn kunnen komen door burgerlijke ongehoorzaamheid.
Waarom zou je bepaalde fenomenen in onze maatschappij niet kunnen aanklagen door je af te zetten tegen de reglementering?
Dwaze wetten en reglementeringen negeren in België is een fulltime job.
Ze allemaal op tot op de letter naleven een garantie om in de psychiatrie terecht te komen.
Tobback stopt altijd voor een rood licht in de woestijn. Ik niet. Ik stem niet voor politici die rode lichten plaatsen in de woestijn om me daarna een gebrek aan burgerzin te verwijten. En dat uitgerekend zo'n uitspraak komt van een politicus die tot een partij behoort die haar hele bestaan heeft te danken aan het plegen van burgerlijke ongehoorzaamheid.