2 jaar lang hebben de nazi's er een bruine smerige boel van gemaakt.
Ik herinner me nog dag 1, een laatste werkdag van de week.
Ik vroeg in namiddag 15:00 onze here tijd, hoera, weekend, en naar Aldi om eten te kopen voor weekend en maandag.
4 uur later, was ik daar nog aan bezig.
Schappen leeggeroofd, dozen kapotgescheurd in de rekken, bergen dozen buiten aan de ingang, overal gebroken flessenglas, klanten die je bekeken alsof je Vladimir noemde en de kassiersters die eruit zagen als punkers.
Dat was de dag na de speech van de Rijkskanselier, die ik mooi had gemist.
Dan maandenlang, parkings van supermarkten vol met vies kijkende verspreide wachtende mensen, met norse nazi's voor de schuifdeuren, dwingende klanten tot winkelkar pakken.
Kort later, de vuilbak(ken) aan de schuifdeuren vol met papieren zakdoekskes, en errond op hopen omhoog ertegen. Omdat de handvaten moesten ontsmet worden.
En dan de klanten ook met mondvodden. Winkel inkommen, parkings, pleinen, straten, tot landwegskes tussen gemeenten, overal mondvodden mondvodden en mondvodden, in alle soorten geuren en kleuren, de hele goegemeente en stad leek wel een sluikstort. Overal papieren geplakt achter de vensters en houten en metalen plakkaten met de Richtlijnen van de Nazi's.
Bushalte hokjes die oogden als de vuilbak ernaast.
In veel winkels alles op andere plaatsen gesmeten, rekken met gordijnen over wegens verboten te verkopen, kassa's die op cockpits en biechtstoelen begonnen te lijken, kortom DE WAANZIN, 2 jaar lang.
Nu, eindelijk, begint de wereld terug te ogen zoals ze was.
Je ziet nog mondvodden liggen hier en daar, maar niet meer meer dan de lege zakskes chips die er altijd liggen.
Het is rond lantaarnpalen weer klaar en duidelijk zoals voorheen. Mensen kunnen zich er weer verzamelen om zich te vergapen aan festiviteiten.
De bruine smerige boel is WEG.
Nog hier en daar aan een lantaarnpaal een opknapwerkje en alles is weer zoals het was.
HOUDEN ZO!
