https://www.hbvl.be/cnt/dmf20220628_91632604
Lagere uitkeringen helpen mensen niet naar werk.
De regering verhoogde eerst de uitkeringen om ze daarna degressief te maken tot op een bepaald punt.
Wat er niet bij verteld wordt, is dat eens de werkloosheidsvergoeding onder een bepaald bedrag komt, er loofloon bijbetaald wordt tot minstens het leefloon.
De enige remedie, werkloosheidsvergoedingen beperken in tijd, wordt niet toegepast.
Waar heeft men schrik voor?
HBVL
Om werklozen terug naar de werkvloer te leiden, werd tien jaar geleden beslist uitkeringen te laten dalen na verloop van tijd. Maar dat heeft geen enkel effect gehad, besluit de OESO. Dat bericht De Morgen dinsdag.
In 2012 besliste de federale regering de werkloosheidsuitkeringen een klein beetje te verhogen, maar daarna stapsgewijs te laten dalen. Die ‘degressiviteit’ van de uitkeringen moest werklozen sneller een job doen zoeken.
Volgens een nieuwe studie van de OESO, de denktank van rijke westerse landen, was die maatregel een slag in het water: “Er is geen enkele indicatie voor een grotere stroom van uitkeringen naar werk na de hervorming.”
Nog verminderen zou weinig effect hebben
De hervorming leidde destijds tot felle discussies in de federale regering-Di Rupo, een coalitie van liberalen, socialisten en christendemocraten. Vooral voor PS waren de lagere werkloosheidsuitkeringen een bittere pil.
Dat de hervorming te weinig mensen zou activeren was al langer een zorg.
Daarom wilde de regering-Michel de degressiviteit nog aanscherpen. Die maatregel bleef dode letter door de vroegtijdige val van de regering.
Zoals ik al schreef, via het leefloon wordt dat wel bijgepast.