Ik zou graag, Boadicea, als ik mag, de volgende bijkomende vragen aan de geachte heer dokter stellen.
Geachte
Ten eerste, bent u er voorstander van dat abortus ten dele wordt terugbetaald door het zorgsysteem, wat gedragen wordt door iedere burger, en men dus in een ethische kwestie als abortus mensen dwingt tegen hun overtuiging op financiële wijze bij te dragen aan wat zij moord beschouwen?
Ik verwijs naar het partijprogramma van de Libertarische Partij Nederland, die vermeldt:
Citaat:
15. ABORTUS
Ieder mens heeft recht op zijn eigen leven en lichaam. Daarom onderschrijven wij het 'baas in eigen buik'-beginsel. Wij steunen het recht van de vrouw om te kiezen of zij een foetus in haar lichaam wil dragen of niet.
Wij wijzen de financiering van abortus door belasting of verplichte premies af. Het is bijzonder zuur voor iemand die gelooft dat abortus moord is om te worden gedwongen mee te betalen voor een abortus bij een ander.
|
Is het uiteindelijk niet de taak, dan wel de plicht, van de overheid om zich niet uit te spreken over ethische kwesties - en verdergaand over huwelijk en dergelijke, maar daar gaat het nu niet om - en er dus zeker niet, indien zij toch een standpunt aanneemt, daar burgers voor laten op te draaien, omdat men op die wijze een "verzuurde" en "asociale" samenleving in de hand werkt?
Ten tweede, omtrent euthanasie, meent u niet dat de wet momenteel te onduidelijk is? Uiteindelijk is de gedachte achter euthanasie dat het gebeurt
op vraag van de patiënt en
met instemming van de dokter, vermits deze laatste uiteraard niet kan gedwongen worden tegen zijn ethiek te handelen - hoewel dat dus bij abortus met de belastingbetaler wel gebeurt -.
Echter, toen mijn grootvader vorig jaar overleed na een zwakke strijd van zes maanden die eigenlijk de eerste dag al beslist was, heeft zijn behandelende dokter ons aangeboden op een bepaald moment om de infuusvoeding stop te zetten, geen directe euthanasie dus; ik neem aan dat die praktijk nog voorkomt en misschien in zulke gevallen gebruikelijk is.
Een oom van mij is diepgelovig en was tegen waardoor mijn grootvader nog vier maanden verder moest in alle pijn, maar ook ik, die op zulke vlakken "ruimdenkend" ben zoals dat heet en liever ieder het zijne gun, was daar ook tegen gekant. Want er worden keuzes gemaakt buiten
de vraag van de patiënt om, in zijn toestand kon mijn grootvader geen beslissingen meer nemen, maar toch wordt aan deze basisvoorwaarde niet voldaan.
Denkt u niet dat het ethisch correcter en administratief eenvoudiger zou zijn indien men, onze vertegenwoordigers, zouden ijveren voor een simpel formulier, dat bijvoorbeeld elk jaar bij de belastingbrief zit en op elk moment gewijzigd kan worden met een telefoontje of bezoek aan een administratiedienst, waarop duidelijk de wensen van de persoon staan omtrent zulke gevallen? Want wie is de wet om voor een persoon te beslissen dat diens naaste familie over zijn of haar lot mag wikken? Volgens mij is de enige manier om een praktijk als euthanasie aanvaardbaar te maken, niet alleen op ethisch vlak maar ook op juridisch, om vooreerst de mening van de mogelijke patiënt op papier te hebben - indien deze er dan voor kiest om iemand te benoemen als degene die de keuze neemt, tant mieux, maar dan heeft hij of zij nog altijd zelf beslist.
Dank u voor het lezen en mogelijk beantwoorden van mijn vragen.
Met achting
lombas