Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
En wij waren ons goed leven kwijt. Maar aan de andere kant, wij als soort zijn hierdoor wereld-dominant geworden voor een tijdje, en het kan goed zijn dat het dat "falen" geweest is van onze strategische inzichten als individu, maar het "lukken" van de strategische inzichten van onze SOORT, die als symbiose gewerkt heeft.
Het individu is niet altijd bevoordeeld door de strategie van de soort. Het samenleven met grassen is daar een voorbeeld van: als soort is de mens gigantisch succesrijk geweest, en als individu is het leven een hel geworden.
|
We waren dat 'goede leven' al kwijt, want dat heeft nooit bestaan. De landbouw is mogelijk geworden door een optimalisatie van de religieuze structurering van de maatschappij, inclusief de totstandkoming van de met de offercultus geanalogiseerde landbouwkalender, en gericht op het aanleggen van voorraden in de strijd met andere groepen wat op zichzelf een manier extra is om het interne geweld verder te reguleren dat eerder al door de religie zelf (en de offercultus dus) gereguleerd werd. De landbouw is tegelijk een rationalisatie en een schaalvergroting binnen het religieus-mythische systeem die tegelijk voordelen opleveren in de strijd en die voordelen werken dan weer voordelig in op de interne regulering zelf - althans tot de expansie op een grens stuit (vandaar dat er cycli ontstaan van dominerende rijken).