Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Ik denk dat ethische kaders, op puur "egoisme" na, allemaal inconsistent zijn.
|
Een ethisch kader gericht op het positief aanwenden van het mimetisme met bewuste uitsluiting of althans marginalisatie van de risico's ervan, met als doel een optimale synergie die praktische problemen door het vermijden van schaarste-door-rivaliteit veel makkelijker oplost en het plezier in het leven voornamelijk leert zoeken in de synergie zelf, en in de vruchten ervan (niet door propaganda verstoorde waarheidszin en kunst; liefde voor de ambachtelijke vormgeving; afwezigheid van angst voor de medemens, niettegenstaande de waakzaamheid voor die kleine restgroep waarbij het toch niet zou lukken, maar die te zwak zijn om de groepslogica als geheel in te palmen) - een dergelijk ethisch kader is niet inconsistent. Het probleem is alleen dat de voorwaarden om dit in de praktijk tot stand te brengen, nl. een intacte maatschappelijke orde waarbinnen mensen die het voortouw hierin nemen, door woorden én daden, het eigen voorbeeld, ofwel zelf tot de leiders behoren, ofwel gaandeweg aan invloed winnen doordat er een 'mode' ontstaat rond dit voorbeeld die de 'publieke opinie' gaat domineren, dat die voorwaarden wellicht niet meer (tijdig) tot stand kunnen komen, gezien de huidige neerwaartse spiraal van de cultuur in combinatie met het feit dat wellicht weldra in belangrijke mate over het lot van de mensheid beslist zal worden. Dat neemt niet weg dat die ethiek op interpersoonlijk niveau nog steeds gecultiveerd kan worden als die vorm van zingeving die optimaal inspeelt op de mimetische wetmatigheden.