Er is weinig
struikel aan de stenen die men overal ten lande en nu ook in Antwerpen tegen de zin van het grootste deel van de Antwerpse joden in in de voetpaden inplant. Ze liggen gelijk met de andere straatstenen en je loopt er zo over. Iemand die er elke dag passeert moet al ferm zijn best doen er telkens respectvol even bij stil te staan. Veelal zal het gewoon naar de achtergrond verdwijnen en loopt men er los over heen, al dan niet onwetend over het feit dat ze er liggen. Is dat hoe men de gedachte aan de horror en al het lijden wil ? Op de achtergrond als elk ander voorbijgelopen beeld ter ere van de een of de ander ?
Geef mij maar de Dossinkazerne in Mechelen. Daar ga je eens in de tien jaar naar toe en kom je niet goed buiten. Tot in je lijf voel je dan wat er ooit voor verschrikking heeft plaats gevonden. Laat die struikelstenen op zoveel mogelijk plaatsen maar liever weg. Dat doet meer kwaad dan goed. Het is naïef te geloven dat door overal zulke struikelstenen te leggen men meer bij de verschrikkingen zal stilstaan of mensen er vredelievender van worden. Het zal eerder het omgekeerde effect hebben.