[TV-verslaafde]

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Als men de beweringen van de zinnen in bold geschiedkundig begint uit te spitten, komt men tot net dié conclusie.
Wie het monopoly op geldschepping bezit, bezit heel de wereld.
Dat is geen rocket science, maar de logische eenvoud zelve.

Ach, ja. Je doet er niet veel aan. Alle oorlogen stoppen; ja. Je ziet dat ook aan de financiële markten, ze blijven stabiel. Multinationals en bankiers hebben conflicten nodig om leningen uit te delen aan democratieën als ze dan zware schulden hebben zitten ze eigenlijk in de pocket van private spelers.

http://www.dewereldmorgen.be/long-re...moeten-krijgen

Interessant artikel...

Byttebier: Absoluut, men kan deze stellingen zelfs woordelijk terugvinden in de filosofische werken en romans van Ayn Rand, één van de toonaangevende neoliberale auteurs die ook één van de filosofische grondleggers van het economisch neoliberalisme is geweest. In haar visie mag de overheid geen solidariteitssysteem uitbouwen omdat men dan van de actieve en goede burgers afpakt om het aan de slechte elementen binnen de samenleving, de zorgvragers, af te staan. Bovendien geeft men door zo te handelen aan de behoeftigen verkeerde impulsen, waardoor ze niet langer voor zichzelf willen zorgen.

Rand's gedachtegoed is in de loop der tijden enorm populair geworden, en heeft duidelijk republikeins Amerika sterk geïnspireerd. Eén van de economen die het gedachtengoed is bijgetreden was economie Milton Friedman, Nobelprijswinnaar voor de economie in 1976, die poneerde dat de overheid te groot en te duur was, sociale zekerheidsprogramma's geprivatiseerd dienden te worden en de mensen zichzelf meer moesten beredderen. Als gevolg van de implementatie van deze denksystemen zien we vooral vanaf de jaren ‘80, wereldwijd, toenemende aanvallen op het model van de welvaartstaat, in wezen een systeem van wederzijdse solidariteit dat correcties op het kapitalisme pur sang wou bieden, zoals we dit vooral sterk in tal van West-Europese landen kenden.

Alan Greenspan, tussen 1987 en 2006 de voorzitter van de Amerikaanse Centrale Bank of Federal Reserve System (Fed) was evenzeer een volger van Rand's doctrine. Onder zijn bevoegdheid werd het Fed ingeschakeld als instrument om de economie aan te zwengelen. Hiervoor ging men zoveel mogelijk geld (easy money) en kredieten (easy credits) toestaan door de rentevoeten laag te houden. Als keerzijde zag Amerika haar overheidsschuld met biljoenen toenemen en werd ook de Amerikaanse bevolking in tal van hoedanigheden kredietnemer.

DWM: Het neoliberale monetarisme stimuleert niet alleen de economische investeerders, het zorgt tevens voor samenlevingsproblemen en ecologische catastrofes.

Byttebier: Welja, het economisch liberale en neoliberale denken vertaalt zich in de praktijk in een productie om de productie en een consumptie om de consumptie. De economie moet immers almaar blijven groeien, onder meer om die massale private geldcreatie terug te verdienen. Op die manier is iedereen zijn schaduw beginnen achterna hollen. Hierdoor worden ook enorme hoeveelheden prularia geproduceerd en geconsumeerd welke we rationeel gezien niet nodig hebben, maar die de media en reclamespots ons als noodzakelijk voorspiegelen. Bovendien gaan de verschillende nationale economieën met elkaar concurreren en wil ieder van hen de hoogste economische groeicijfers voorleggen.

Het economisch liberale en neoliberale denken vertaalt zich in de praktijk in een productie om de productie en een consumptie om de consumptie. De economie moet immers almaar blijven groeien, onder meer om die massale private geldcreatie terug te verdienen.

Vanzelfsprekend zorgt deze ontwikkeling, die zijn roots in de zeventiende eeuw kende, voor roofbouw op de grondstoffen, de natuur en de atmosfeer van onze planeet. Deze handelswijze zal vanaf de jaren tachtig, toen in de VSA en het VK, onder Ronald Reagan en Margaret Tatcher, toen het neoliberale gedachtengoed volop werd geïmplementeerd, buitenproportionele afmetingen aannemen.

Reagan paste bijvoorbeeld de leer van het 'consumentisme' toe. Een simpele economische doctrine die voorhoudt dat men een slabakkende economie moet stimuleren door meer te consumeren zodat men de ondernemingen helpt en de tewerkstelling veilig stelt. Later zou Bush Jr. zelfs spreken van een 'duty to consume', een ‘plicht om te consumeren’. Maar de VSA hebben niet genoeg rekening gehouden met hun hoge loonkost om hun productie veilig te stellen. Als gevolg zag men vooral in de jaren ’90 van de vorige eeuw een mondiale verschuiving van de productie naar lage loonlanden in Azië en Latijns-Amerika. In de VSA en het westen verdween een groot deel van de tewerkstelling, verminderde de koopkracht en kwam men zelfs in een economische malaise terecht, waardoor de hoop nog meer kwam te rusten op een nog sterkere specialisatie en op nog meer hoogtechnologische producten.
Nieuwe Monetriare Wereld Orde

DWM: Terwijl de hebzucht van de neoliberale doctrine ons maatschappelijk en ecologisch pijn doet, blijven haar adepten roepen dat er geen alternatief is. U bent het hier niet mee eens en stelt in uw boek een nieuwe, op altruïsme gebaseerde, economie voor. Kan u uw voorstel toelichten?

Byttebier: Als alternatief stel ik een systeem voor dat altruïstische wortels heeft en een dubbele doelstelling belichaamt. Enerzijds moet ons mondiaal energie- en grondstoffenverbruik in toom worden gehouden en anderzijds is er nood aan een mondiaal solidariteitsprincipe dat ijvert voor een rechtvaardige herverdeling van de welvaart. Hiervoor moeten we het huidige systeem radicaal veranderen. Eerst en vooral, en dit is essentieel, dient de geldcreatie opnieuw bij de overheden te worden gelegd, waarbij ik pleit voor de oprichting van een Nieuwe Monetaire Wereld Orde (NMWO), met in alle landen vertakkingen. Het NMWO brengt een Nieuwe Wereldmunt uit waardoor ook het wisselkoersensysteem ophoudt te bestaan. Landen krijgen toegang tot geheel ‘gratis’ geld, wat ik een landelijke allocatie noem.

Waarom moet een land gratis geld krijgen? Omdat het anders (zoals nu) afhankelijk is van belastingheffingen en, wanneer dit niet volstaat, kredieten die ze aangaat bij hebzuchtige privéspelers, om haar politiek project te financieren. Automatisch komt ze hierdoor in een cascade terecht waarbij de overheid alsmaar een grotere belastinghonger krijgt omdat ze ondertussen een enorme overheidschuld opbouwt, die ze met interest moet terugbetalen. Geen enkel land kan dit volhouden.