[1handclapping]

Ik vertik het om me in te schrijven op het "rechtse" discussieforum, maar
toevallig zag ik daar een vinnige discussie waarbij enkele forummers zichzelf als zijnde "meest rechts" bestempelen. De definitie die ze hierbij hanteren komt gewoon neer op "anti-links" zijn dwz. indien een voor "links" doorgaande partij iets zou poneren, volstaat het volgens hen gewoon om daar tegen te zijn om als "goede rechtse" door het leven te gaan. Men aanziet de NSDAP resp. de frankisten en de fascisten als het summum van "rechts" en de bolsjewieken �* la Stalin en Pol Pot als het summum van "links" - terwijl ieder die een beetje objectieve historische gegevens verzameltdeze politieke stromingen van nogal wat gemeenschappelijke kenmerken kan voorzien.

"Klassiek Rechts" verwerpt gewoon de politieke "correctheid" die opgang maakte sedert de franse revolutie is dus gewoon tegen de slogan :
Vrijheid, gelijkheid, broederlijkheid en meent dat op een of andere basis
(uitverkiezing van God, Supprematie van een ras of volk) een maatschappij moet georganizeerd zijn op een elitaire, pyramidale basis. Een belgische monarchie onder een vorstenhuis met absolutistische macht bv. is een duidelijk voorbeeld van een "klassiek rechts" standpunt - Een politicus zoals Di Rupo, die momenteel een beroep deed op "de koning" om orde op zake te stellen, mag men daarom gerust "klassiek rechts" noemen vanwege het bezigen van zulk standpunt.

"REvolutionair rechts" maakt bij zulke klassieke constructie de bedenking dat een heersende elite als taak heeft om zijn door god gegeven macht in te zetten "tot voorspeod van het eigen volk" - waarbij de gehoorzaamheid en de trouw van het eigen volk desnoods via het afleggen van een eed van trouw absoluut voorop staat.

"Religieus rechts" geeft daarbij expliciete voorrang aan religieuze geboden
en bij hen gaat het kerkelijk gezag het wereldlijke vooraf, scheiding van ker en staat is slechts wenselijk inzover "de kerk" "zuiver" kan blijven en de
gezagsdragers ethisch kan gebieden (zie bv. de gewetensnood van Boudewijn I & de christen-democratisch geïnspireerde oplossing.

...

Het is vanzelfsprekend dat er nog variaties op dit thema zijn. De grondtoon is echter dat de "Massa" een onbetrouwbaar gegeven is dat steeds van toevertrouwde rechten misbruik zal maken (het profitariaat)
Een goede populistische revolutuonaire rechtse zal dat profitariaat steevast "lekker" maken door zich "ethisch links" op te stellen (ge leeft maar één keer en ge moogt u gerust amuzeren )

Liberalisme zowel als socialisme zijn uit hun aard beide "links" vermits hun ideaal de emancipatie van de mens is, bevrijding van sturende politieke en onderwerpende religieuze elites. Bij de liberalen ligt de klemtoon op het vrij najagen van maximale of optimale winsten : voor hen is de geëmancipeerde mens hij die zich kanonderscheiden door het bijeenharken van een zo groot mogelijk aandeel van "de koek" of het "aardse slijk".
De socialisten menen eerder dat niemand zich waarlijk geëmancipeerd en vrij kan noemen zonder dat de armoede bestreden en er gelijke kansen voor iedereen geschapen zijn.

...

Het mag duidelijk zijn dat "nationalisme" in wezen niet emancipatorisch werkt en dus "rechts" is.