Wel vorige herfst ging ik in het bos kabouterhuisjes plukken.
Kwam ik daar toevallig een groepje boskabouters tegen, hadden de kereltjes de dolste pret.
Onder het zingen van “wij hebben toverkracht” “wij hebben toverkracht” dansten ze paddestoelwaarts.
Enkele meters achter het groepje kwam een boskabouter met tranen in de ogen aansloffen.
Ik kreeg medelijden met het arme satertje en vroeg, waarom heb jij toch zoveel verdriet, heb jij dan geen toverkracht?
Waarop hij antwoordde, dat is het hem nu juist, ik ben TO.
|