Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Johan Daelemans
Wim is een groot voorstander om de mensen (ook magistraten) gewoon bij naam te noemen. Als je dat niet doet ontneem je de lezer de mogelijkheid om bij de vernoemde persoon na te gaan of dat wat is neergeschreven ook daadwerkelijk correct is. M.a.w., een verhaal vertellen met 'anonieme' personen is eigenlijk waardeloos.
|
Zoals ik stelde, ik denk dat je dan strikt wettelijk genomen in de fout gaat (tegen de wet),
maar je moet je niet noodzakelijk aan de wet houden. De wet is enkel maar een probleem als je daadwerkelijk gepakt wordt, anders niet. Je moet je enkel maar aan de wet houden in die gevallen waar je gepakt zal worden, je kan dus best overwegen om de wet aan uw laars te lappen en daar perfect mee weg te komen.
Dat is essentieel wat Wim U zegt: lap de wet aan uw laars, er gaat u (waarschijnlijk) niks gebeuren. En het kan goed zijn dat hij gelijk heeft.
Aan de andere kant is het argument van Wim onnozel.
Geen kat gaat uw verhaal natrekken. Men gaat het op zijn best lezen voor de sensatie en de "verontwaardiging". Of men denkt dathet echt waar is of niet zal niet afhangen van of men het kan natrekken, geen kat zal dat doen. De onderzoekende geest die dat wel wil, kan U altijd contacteren, zodat je hem de echte namen kan geven, maar dat gaat niet gebeuren. Mensen houden ervan om het ongeluk dat anderen is overkomen te lezen. En het kan hen in de grond geen ballen schelen of dat na te trekken valt of niet.