Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Piero
Indien de vier maatschappijvormen die u noemt inderdaad zijn mislukt ten gevolge van slecht beleid, d.w.z. door het schenden van de eigen ideologische principes, dan zouden ze in principe allemaal geschikt kunnen zijn. In mijn optiek hebben ze voornamelijk gefaald door eigen tekortkomingen.
Ik veronderstel dat elk van de vier modellen beoogt een rechtvaardige maatschappij te scheppen met goede en gelijke kansen op deelneming aan de arbeidsproductiviteit en de vruchten daarvan voor alle ingezetenen. Mij dunkt dat in alle gevallen door domme fouten, gemakzucht, fraude, bedrog, arrogantie en hebzucht de beoogde doelen niet verwezenlijkt kunnen worden.
Bij alle vier de modellen hebben we gezien dat de economische ontwikkeling vroeg of laat stagneert. In de socialistische maatschappij is het dan snel afgelopen omdat ze voor de productiviteit volkomen afhankelijk is van de eigen bevolking. De financiering van het falende deel van economie gaat dan direct ten koste van de financiering van een ander deel. De kapitalistische maatschappij echter heeft internationale financiële verbanden en parasiteert ook nog eens op de productiviteit van vreemde volkeren en hun hulpbronnen en investeringen en kan haar falende economieën daarom lange tijd overeind houden. Uiteindelijk blijkt dat de afhankelijkheid van op snelle winst gebrande investeerders die grote risico's en dito winsten niet schuwen, en een ongeduldige werknemersklasse die welvaart eist en een goed pensioen, en vooral een op compromissen gebaseerde politiek, de kapitalistische maatschappij de das om doen. De krachten die haar opbouwen bewerken ook haar ondergang.
|
Het is net de opzet en de daarin gemaakte kwalen zoals u zelf vernoemde die net de oorzaak zijn van de problemen waarmee we geconfronteerd worden of waardoor die systemen ook falen.
Echter wat mij telkens blijft met verstomming slaan is de onwil van de massa om in te zien dat dat de realiteit is. Dat men met man en macht ondanks zijn kritiek erop, dagelijks de gevolgen ervan ziet en ondervind er in weze aan vast blijft houden alsook enkel in die bekrompen kaders ervan blijft denken. Elke andere vorm of benadering die indruist tegen dit nog maar een kans geeft of over durft denken, te erkennen als mogelijkheid zeg maar.
Komt er nog enkel op neer dat we ofwel het roer omgooien en die leap of faith -die duik in het diepe- durven te wagen door óf heel het economische systeem omgooien en geld terug een werkelijke waarde geven en daaraan gekoppeld de hebzucht en persoonlijk winstbejag van ons afgooien (socialere of humanere maatschappij dus) óf zelfs helemaal geld afschaffen en over te schakelen naar de echte redding; de resource based maatschappiij.
Of we pruttelen verder in dit systeem tot we onszelf helemaal ten gronde richten en de schade helemaal onherstelbaar maken, zowel intermenselijk als leefomgeving gewijs.
En dat zijn de ons nog enigste restende opties hoor.