Met een verhouding van 1 : 250 miljoen valt er inderdaad niet veel te doen, momenteel is 1 : 6 realistischer.
Trouwens, concentreren op eigen huishouden houdt ook in dat men maatregelen neemt om zichzelf te beschermen. Op dat vlak zou bv. Europa eens een duidelijke keuze mogen maken. We weten dat het met de huidige technologie onmogelijk is om de wereldbevolking op hetzelfde welvaartsniveau te brengen als de rijke landen (draagkracht planeet) en we zijn niet bereid om zelf welvaart in te leveren. Dus eigenlijk heeft de westerse wereld er momenteel geen belang bij om andere gebieden te helpen in hun ontwikkeling. Alleen zijn we in dubio met onze zogenaamde morele superioriteit waardoor we dit niet openlijk kunnen verkondigen, dus om ons geweten te sussen bieden we ontwikkelingshulp en spreken we van een humanitaire crisis wanneer er vluchtelingen verdrinken . Ondertussen blijft de ontwikkelingshulp een schaamlampje waardoor structurele veranderingen uitblijven en staan we toe dat immigratie ons sociaal stelsel verzwakt.
Om bij die buurvrouw met haar vier koters terug te komen. Voor mij zijn er twee opties.
a) ik leef zelf wat soberder, help haar wat met de kinderen en in ruil laat zij zich steriliseren en verwerft ze haar eigen inkomen uit de arbeidsuren die ik afsta.
b) ik gebruik mijn overtollige inkomsten voor de aanschaf van een vuurwapen en de bouw van een hekkenwerk rond mijn huis. Verder kijk ik niet om naar de buurvrouw.
Geen van beide opties draagt mijn voorkeur maar beide bieden wel een oplossing op het moment dat de overheid wegvalt. Europa daarentegen kiest voor optie c.
c) ik houdt vast aan mijn ruime inkomen, geef de buurvrouw 200 euro/maand, geef onderdak aan een van haar kinderen en zie vervolgens hoe ze van de uitkering blijft leven en terug zwanger wordt nu er toch geld en ruimte is voor een vijfde.
Vervolgens valt de overheid weg en zijn we beide gekloot.
|