De vakbonden van vandaag zijn geen verenigingen meer van werknemers maar zijn bedrijven op zich geworden die door de politiek, media, onderwijs,... te beïnvloeden een staat binnen de Staat geworden zijn.
De vakbonden houden zich bezig met vele andere zaken die niet langer tot verdediging van de werknemer behoren: 3de wereld, antiracisme, antiraketten, uitbetaling werkloosheidsvergoedingen,... Ze zijn een verlengstuk van de politieke partijen waartoe ze behoren. Bovendien verdedigen ze zichzelf via hun politieke vriendjes van hun eigen macht door voorwaarden op te leggen die zo zwaar zijn dat nieuwe vakorganisaties geen kans maken (oa minimum 50000 leden!!!). Doordat ze zichzelf verzekeren van hun macht, zijn de vakbonden een poel van corruptie, machtsmisbruik, politieke benoemingen, en zelfs politiek geweld geworden (zie 'd Orazio). Maffia dus!
Eigenlijk zou er één vakverbond moeten zijn voor alle Vlaamse werknemers die niet langer verbonden is aan een politieke partij. Hetzelfde moet uiteraard gelden voor de werkgevers. Leden van dat vakverbond moeten dan zetelen in beroepsorden en beroepsorganisaties waarbinnen het sociaal overleg plaatsvindt. Dat overleg moet op nationaal, sectoreel en bedrijfsniveau plaatsvinden. Op nationaal vlak dient daarvoor een nationale Vlaamse arbeidsraad te komen zoals een parlementskamer.
|