Hoe het verstand de mens moet leiden wordt uitgebreid beargumenteerd in Romeinen 2, waar de auteur (Paulus) het belang van de Wet van Mozes in zijn tijd betwist. Een merkwaardig argument betreffende de menselijke natuur is het volgende:
14 Wanneer heidenen, die de wet niet hebben, uit zichzelf (van nature SV) doen wat de wet verlangt, zijn zij zichzelf tot wet, al bezitten zij de wet dan niet. 15 Door hun daden tonen zij, dat de wet in hun hart geschreven staat, waarbij komt het getuigenis van hun geweten, terwijl hun gedachten hen over en weer beschuldigen of ook wel vrijspreken,16 in afwachting van de dag waarop God ... zal oordelen.
De logische conclusie zou moeten zijn dat de Wet datgene verbiedt wat de mens van nature graag zou willen doen. En Thomas van Aquino zou zich eens moeten afvragen wat de waarde is van het verstand in deze zaken als "hun gedachten hen over en weer beschuldigen of ook wel vrijspreken".