Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Trixie
Ik heb dit hier al eens in een andere draad gepost; mijn partner en ik hebben een gehandicapt kind grootgebracht. Meervoudige handicap: aan de benen en ook mentaal. Ik ga nu een heel lelijk woord gebruiken voor zijn mentale handicap: kind is "debiel". Dit zijn de woorden die zwart op wit staan in het dossier van ons kind, en dat komt heel hard aan. Immers: debiel is een scheldwoord geworden. Spijtig: mensen die dit woord gebruiken weten niet waarover het gaat. Moesten ze zelf zo'n kind hebben, ze zouden het zeker laten! Idem voor mensen die iemand uitschelden voor "mongool". Ik kan alleen daarop antwoorden dat een Mongool een inwoner van Mongolie is. Iemand die "mongool" is, is een persoon die het downsyndroom vertoont. Waarom dan niet gewoon zeggen: dat kind is geboren met het downsyndroom? Allee, ik kan mij daar echt kwaad om maken. Maar toch een positieve noot( voor mij toch): ons "debiel" kind woont nu zelfstandig, 't is te zeggen woont samen met iemand en dit gaat héél goed! Kan koken, wassen, strijken, boodschappen doen...zonder hulp. Het enige wat niet goed lukt is administratie: bankverrichtingen, betalingen doen, brieven invullen...maar dat is maar een peulschil voor mij. Ik ben fier op mijn kind en héél trots dat hij,buiten alle verwachtingen en commentaar in, zelfstandig woont. Dit nu meer dan 3 jaar. Hopelijk moet ik hier geen verdere kwetsende commentaar meer lezen...dank u.
|
Ik had zeker niet de bedoeling je te kwetsen. Als ik dat toch gedaan mocht hebben, mijn oprechte excuses. Evenmin had ik de bedoeling iemand uit te schelden met het woord "mongool". Toen ik opgroeide werden mensen met het syndroom van Down nog gewoon "mongolen" of "mongooltjes" genoemd. Zwarten heetten toen ook nog gewoon negers en gehandicapten waren nog niet andersvalide. Ik schrijf en spreek dan ook meestal nog gewoon over negers en gehandicapten.
Ten tweede heb ik nergens geschreven dat ik vind dat er geen gehandicapte kinderen mogen geboren worden (zie mijn antwoord aan Albrecht), ik vind wel dat ouders het recht moeten hebben abortus te plegen. Die vraag staat overigens los van het al dan niet gehandicapt zijn van het kind: ik vind dat ouders sowieso het recht hebben hun kind te aborteren, daar heeft niemand zich mee te moeien. Beter een ongeboren leven, dan een ongewenst leven.
Ten slotte ben ik blij dat het bij jullie uiteindelijk zo goed uitgedraaid is. Uiteraard ben je trots op je kind en terecht. Maar dat verandert weinig aan het contract dat de draagmoeder en de biologische ouders in dit geval hebben getekend.