Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Nierika
Ook weer illustratief dat zijn familie hem verstootte in geval hij de dader was, maar nu hij werd doodgeschoten ze weer moord en brand schreeuwen en eisen dat hij gerepatrieerd wordt naar Tunesië.
Bovendien werd de zoon van zijn zuster, mogelijk diegene die hem eveneens hekelde indien hij effectief schuldig was, ook al opgepakt omdat hij verdacht wordt van banden met IS (er circuleert een video op het net waarin hij trouw zweert aan de islamitische terreurorganisatie).
Daarenboven blijkt hun moordzuchtige zoon overal waar hij opdook, ook in Tunesië zelf, al in de gevangenis te zijn beland, en niet voor lichte vergrijpen.
Nochtans was het weer een heilig boontje als je de familie mocht geloven.
Ik begin toch te vermoeden dat dit cultuurgebonden is. Hoewel progressieve forumgenoten dit hier allemaal ook zien gebeuren (eigen kind, schoon kind), zie ik dat net niet.
Het zou natuurlijk ook in de lijn van het concept van het voor progressieven onvatbare Takiyya kunnen liggen.
Maar verder all quiet on the western front hoor.
|
Eer en schaamte versus geweten en schuld.
Culturen die eer en schaamte voorop zetten, ontkennen altijd, want zolang je iets niet toegeeft, kan je eer niet in vraag gesteld worden.
Liegen mag dus, wanneer dit je eer redt.