Om het kort te zeggen creëert de vereffening een samenloop gelijkaardig aan dievan het faillissement waardoorde wederzijdse rechten van de schuldeisers wier vordering is ontstaan vóór de invereffeningstelling, op onherroepelijke wijze worden vastgesteld. Het gelijkheidbeginsel zoals opgenomen in art. 190 W. Venn. verhinderd een gewone schuldeiser dan uit te voeren voor zover daardoor de rechten van de andere schuldeisers worden geschaad (Cass. 24 maart 1977, Arr.Cass. 1977, 802; Cass. 23 januari 1992, RW 1992-93, 1085, noot G. Van Haegenborgh; Cass. 4 januari 2001, DAOR 2001, 283, noot R. Tas; E. Dirix en R. De Corte, Zekerheidsrechten, Antwerpen, Kluwer, 1999, p. 64-66, nr. 75).
Er onstaat dus een gelijkaardige situatie als in het kader van een faillissement waar het verbod voor samenlopende schuldeisers om nog individuele daden van tenuitvoerlegging te stellen, in de wet is ingeschreven (art. 24-26 Faill.W.). In casu waarschijnlijk de oplading.
Doch dit geldt enkel indien er afbreuk wordt gedaan aan het gelijkheidsbeginsel zodat dit in alle waarschijnlijkheid een Pyrrusoverwinning is.
|