Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door 1handclapping
Er zijn op dit forum idealisten, waar ik mee sympathizeer die uitgaan van de filosofie "voor de armen, door de armen" en zich afzetten tegen alles wat zich "officieël" met armoedebestrijding bezigheoudt, die ze gewoon als rijkelijk betaalde profiteurs en papierschrijvertjes aanzien. Helpen doet dit echter ook niets. Vandaar mijn voorstel van een minimale "eerste lijn".
|
Het zal je dan wellicht ook niet verbazen dat we je voorstel voor een minimale eerste lijn in natura radicaal afwijzen
. Verder herbevestig je met het ons inziens totaal marginaliserende voorstel dat je hier weer doet nog maar eens dat enkel armen zelf, armen kunnen en mogen vertegenwoordigen en dat niet armen die de armen echt respecteren zich bij voorkeur discreet terzijde van het armoededebat opstellen in plaats van van armoedebestrijding hun broodwinning te maken.
Niet armen die dat niet doen zijn per defenitie pretentieus en paternalistish. Ook al maken ze zichzelf wijs de beste bedoelingen te hebben, toch gaan ze er vanuit dat ze beter weten wat voor ons goed is dan wijzelf.
Wat je voorstel betreft is het zelfs zo dat we vinden dat niemand van voedselbanken, gaarkeukens, opvanghuizen ed shit afhankelijk mag worden gesteld. Al deze initiatieven zijn immers pure symptoombestrijding die er alleen maar in resulteren dat de politici de structurele oplossingen voor zich uit menen te kunnen blijven schuiven.
In deze contekst zijn we eerder geinteresseerd in de opmerkelijke visie die door deheer Robert Blom ( vvd-wethouder van sociale zaken van alphen aan de rijn ) momenteel bij onze noorderburen wordt geventileerd. ( zie
http://vierdewereldsyndicaat.org/web...;topicseen#new )
Verder is het zo dat we vanuit onze ervaring ( en dus niet vanuit één of andere idiote boekjesideologie ofzo ) tegen een locale aanpak van de armoede zijn en voor een gedelocalisseerde aanpak. De bevoegdheden van de gemeenten dienen in het voordeel van de armen eerder te worden ingeperkt dan te worden uitgebreid.
Een grote locale autonomie inzake armoedebestrijding impliceert immers een grotere willekeur waaraan de armen onderworpen zijn.
Groot probleem in deze is dat in ons land gemeenten die aan armoedebestrijding doen en bvb sociale huisvesting op hun grondgebied aanmoedigen hiermee financieel hun eigen ruiten ingooien.
Een percentage van de personenbelasting van de inwoners van een gemeente valt immers terug toe aan de gemeente waarin de belastingbetaler woont.
Hierdoor komt het dat een gemeente voor een dopper of leefloner niets ontvangt daar die ook geen belasting betaald en voor een rijke inwoner gigantische bedragen kan ontvangen. Dit terwijl de helft van het leefloon ook nog eens door de gemeente moet worden betaald. Vanzelfsprekend ontstaat hierdoor een situatie waarbij gemeenten armen liever kwijt dan rijk zijn.
Het vierde wereld syndicaat is daarom van mening dat de financiering van de gemeentes vanuit de federale overheid grondig hervormd moet worden en dit wel zodanig dat een gemeente voor elk inwoner; of die nu dopper is of directeur; een gelijk bedrag moet ontvangen.
Enkel op die manier kan aan de schrijnende situatie waarbij gemeenten financieel onder druk worden gezet om liefst zoveel mogelijk armen af te schepen en te weren worden verholpen. Gemeentes die veel armen aantrekken moeten daarvoor worden beloond ipv zoals nu gestraft !