Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door TheFourHorsemen
Een boodschapper van god zou zich niet mogen laten leiden door historische, culturele of maatschappelijke context.
Een boodschapper van god zou een universele waarheid moeten verkondigen. Hij zou moeten promoten wat universeel en altijd als "het Goede" kan worden beschouwd.
Anders oordelen leidt tot de conclusie dat god zelf onderworpen is aan historische, culturele, maatschappelijke context geschapen door mensen. Dit zou god ondergeschikt maken aan menselijke regels/gebruiken... wat niet meer of minder dan godslastering is.
Of met andere woorden: als polygamie (waar ik op zich niets tegen heb, het lijkt me een loutere privékeuze), slavernij (waar ik uiteraard iets tegen heb) of pedofilie (idem) in de zevende eeuw gods goedkeuring kreeg, geldt die goedkeuring ook nog in de 21ste eeuw.
|
Dat is juist de paradox van het geloof in de monotheïstische religies: het verloop van de tijd tegenover het zogezegde tijloze Woord van God.
Enkel de Christenen hebben, met het Nieuw Testament, geprobeerd om er een antwoord op te bieden, met min of meer succes trouwens. Jezus heeft het Oud Testament immers eigenlijk in vraag gesteld, maar zonder het formeel af te wijzen, waardoor de paradox blijft bestaan.
Ik blijft die religieuze teksten dan beschouwen als het werk van de mens, en niet van een of andere god.