[maddox]

Oorspronkelijk geplaatst door Kristof Vermassen

Ik ben het niet eens met je stelling:

1° België heeft zich tussen 1839 en 1914 altijd uiterst wantrouwig en zelfs vijandig opgesteld tegenover Frankrijk, ook omdat het dikwijls met annexatie (o.a. Napoleon III) bedreigd werd.

Het is alleen door het VK dat er geen Bourbon prins op de Troon zit.Maar een verloren gelopen Duitse adelijke klaploper.
De meeste wantrouwigheid vanuit België was naar Nederland gericht.

2° Ook al zou Frankrijk door België zijn opgerukt, dan zou deze agressie-politiek het V.K. zeker neutraal hebben gehouden als het al niet de oorlog aan Frankrijk verklaard had (vergeet niet: begin augustus '14 stond het franco-Engels bondgenootschap bijna op springen, op een bepaald moment was een meerderheid van de Britse regering voor het handhaven der neutraliteit, zelfs na de Duitse inval in Luxemburg... tot Duitsland België binnenviel).

Het VK was verplicht in te grijpen, of het Verdrag van Londen gewoon met de voeten te treden. En de tripple entente op springen staan? Welke aanwijzingen zijn daarvoor?

3° De Duitse versterkingen aan de westgrens waren stevig genoeg en een defensief optreden van het Rijk tegenover een Franse agressie zou met de bestaande troepenmacht in het Westen kunnen zijn opgevangen zonder het VK in de oorlog te betrekken.

Toen nog wel, maar indien de oostgrens (voor Duitsland) rustig zou gebleven hebben, hadden de troepen wel eens verplaatst kunnen zijn naar het westen, naar het Russische front. Waar het ook niet wou vlotten.

4° Frankrijk voorzag helemaal niet in een doormars door België, er was maar één Frans plan, plan XVII , dat door een frontale aanval vanuit Frankrijk naar Duitsland de herovering van Elzas-Lotharingen beoogde. Pas toen de Franse militaire staf besefte dat de Duitsers in tegenwijzerzin rond Parijs beoogden te draaien hebben ze deze aanval stopgezet.

Typisch Frans, plannen maken die niet in verhouding staan tot de Realiteit.

5° Frankrijk kon ook België niet zomaar doortrekken als eerste. Het was - net als Duitsland - medegarant v.d. Belgische neutraliteit gebonden door verdragen (o.a. van 1839). Een schending van de Belgische neutraliteit door Frankrijk zou de entente cordiale hebben opgeblazen en Frankrijk met een twee-fronten oorlog hebben geconfronteerd. Bovendien was het sedert 1907 volgens het internationaal volkerenrecht verboden om het grondgebied van een neutrale staat te schenden, ook al was het maar om er door te trekken (dus niet om ze te bezetten). Zodoende zou plan XVII pas in werking treden als Duitsland de Belgische neutraliteit zou schenden (wat de Fransen niet geloofden: er was aanvankelijk maar één Franse legerdivisie aan de Belgisch-Franse grens gestationeerd!)

Toen het verdrag van Londen werd geratificeerd was er geen Duitsland. Een hoop staatjes en staten die op mekaars lip zaten, die waren er wel.
Het was na de Pruisische overwinning van de Pruisisch-Franse oorlog dat Bismark de Kaiser in het zadel holp. En zo een 2de Groot duitse rijk startte.