Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
Als we het over "Chinees christendom" hebben, dan betekent dat gewoon een christendom dat geen juridische banden heeft met het buitenland. Voor het overige komt de Chinese staat niet tussen in de dogmatiek. De wrijvingen tussen Rome en Peking gaan niet over leerstellige zaken, over moraal of pastoraal, maar betreffen steeds weer de vraag hoe de autoriteit van beiden kan worden uitgeoefend in een zekere balans.
Als we het over Europese islam hebben, dan schijnt het wel over de geloofsinhoud te gaan, over de moraal, over de geloofsregels...
Daarom ook klopt uw vergelijking niet.
|
Een Europese islam zou bijvoorbeeld in SA opgeleide imams kunnen weren. Een Europees diploma kan men instellen en enkel mensen met een erkend diploma mogen prediken. Dan kan men toezien op de verspreiding van extremistisch gedachtegoed. Het gaat hier over controle op de autoriteiten die 'de leer' verspreiden.
In hoeverre de vergelijking met China opgaat? In beide gevallen betekent het de overheid die ingrijpt zodat religies geen autoriteits- en samenlevingsondermijnend effect kan hebben. En dat is ook niet abnormaal. De vrijheid van religie is niet absoluut.
België wordt nu een beetje gepaaid in Antwerpen door SA om vooral niets te doen om het Salafisme tegen te houden. En blijkbaar zien de Belgen liever wat 'investeringen' dan effectief iets te doen aan de verspreiding van extremistisch gedachtegoed. Geen wonder dat extremisten zich hier blijkbaar zo thuis voelen. De Belgen zijn blijkbaar gemakkelijk koopbaar.
Men zou ook eens moeten proberen het koningshuis tot wat uitspraken ivm het salafisme te bewegen. Net als in GB zijn de banden van het Belgisch koningshuis met SA nogal ongezond m.i., waardoor effectieve maatregelen om het terrorisme tegen te gaan gehinderd worden.