Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp
knap!
heb je dan daar sociaal contact of mijd je dat?
|
Midlife had ik een "openbaringsmoment" waarin ik "zag" dat ik alleen verder zou moeten leven....
Vanaf 1989 gescheiden. Ik wou niet hercombineren.
Vanaf 1994 zonder werk en zonder sociale contacten want totaal opgeven uit penurie. Clublidmaatschappen, uitgang, etc. Alles.
Sinds 2011 geen penurie meer.
Mijn instelling en mijn gedrag was ondertussen bepaald door een spirituele zoektocht begonnen in 1991
stijl Tao-Zen studie en praktijk. Armoede en alleen zijn vormen daarbij geen nadeel, eerder een voordeel.
Aangevuld dan nog door ascetisme. Niet roken. Niet drinken. Geen drugs. Geen verslavingen. Veganist.
Ik ging me dus in 2011 mee daardoor probleemloos vrij geïsoleerd vestigen op een weinig bevolkt eiland waar ik niemand kende.
Waar weinig of niets te doen is. of te beleven valt.
Ik ontloop geen contacten maar zoek ze ook niet op. ik maakte wel een hoop kennissen en een paar vrienden, aangezien ik de taal spreek. Maar weinigen komen hier met enige regelmaat over de vloer, en dan nog meestal voor een klusje of om me een of andere dienst te bewijzen. En toeristen die elk jaar terugkeren en zich weer eens laten zien...