In zijn nieuwste best-seller,
The Price of Inequality, stelt Josephke dat de Amerikaanse Droom een Amerikaanse nachtmerrie is geworden.
1. Van alle OECD-landen heeft Amerika de laagste score op het vlak van "inequality of opportunity" (wat wij "sociale mobiliteit" zouden noemen. Meer dan in eender welk hoogontwikkeld land, speelt de rijkdom van de vader in Amerika een doorslaggevende rol bij de kansen van het kind.
In Amerika geldt: eenmaal arm geboren, blijf je arm.
-->de Amerikaanse Droom bestaat dus niet in Amerika, integendeel, het "vrije" kapitalistische systeem daar is een nachtmerrie die mensen gevangen en onvrij houdt. Vele Europese landen hebben een veel betere score.
-->Amerika is de minst vrije van de hoogontwikkelde landen. Bye bye "Freedom" en "Pursuit of Happiness."
2. Van alle OECD-landen heeft Amerika verreweg ook de grootste inkomensongelijkheid.
-->de Amerikaanse Droom bestaat niet in Amerika, integendeel. Vele Europese landen hebben een veel betere score.
3. Van alle OECD-landen heeft Amerika, tenslotte, ook de snelst groeiende kloof tussen arm en rijk, en tussen arbeid en kapitaal. Terwijl de arbeidsproductiviteit sinds de jaren '70 bijna verdrievoudigd is, bleven de reële lonen op hetzelfde peil. Enkel de bazen gaan dus met het geld lopen, de werknemers delen niet in de vruchten van de door hen gecreëerde meerwaarde.
Tegelijkertijd heeft tijdens diezelfde periode het 1% rijkste deel van de bevolking zijn inkomsten zien groeien met 200%, terwijl de 99% anderen er slechts met 25% op vooruitgegaan zijn.
-->de Amerikaanse Droom bestaat niet in Amerika, integendeel. Vele Europese landen hebben een veel betere score op deze parameters.
Oei, wat nu?