Los bericht bekijken
Oud 23 augustus 2012, 10:38   #18
patrickve
Secretaris-Generaal VN
 
patrickve's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 24 februari 2009
Locatie: Grenoble, Frankrijk
Berichten: 111.429
Standaard

Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door quercus Bekijk bericht
Correct. Keynesiaans economisch beleid is inherent gebonden aan deficit-spending. Dus begrotingstekorten en aanzwellende overheidsschuld. Daar kan men niet omheen.
Het is waar dat de huidige zware crisis in 2008 begonnen is bij de banken door hun ondoordachte kredietpolitiek en excessief gebruik van zeer risicovolle financiële producten (de zogezegde "derivatives"). Maar vanaf 2010 was er eigenlijk reeds een totaal andere crisis waarin we zijn verzeild geraakt. En dat was toe te schrijven aan het groeiend wantrouwen van de financiële markten in het budget- en openbare schuldbeleid van bepaalde staten. Dit heeft niet meer uitsluitend met de banken te maken, want die excessieve openbare schuld is slechts voor een relatief klein gedeelte toe te schrijven aan de interventies van de overheden om de banken te redden. Het grootste gedeelte van de schuldenberg was reeds aanwezig vóór de bankencrisis die in 2008 startte. Het schuldenprobleem is eigenlijk nog merkelijk groter in de USA dan in Europa. Want in Amerika is er niet enkel de enorme overheidsschuld, maar daarbovenop ook nog eens een waanzinnige schuldsituatie bij veel particulieren. Toch heeft Amerika minder last van het wantrouwen van de markten dan Europa. Waarom? Omdat Europa zichzelf nog eens extra heeft opgezadeld met een eenheidsmunt die werd ingevoerd op grond van een zuiver politieke beslissing, zonder dat daarvoor voorafgaandelijk een voldoende ingrijpend en wettelijk bindend gemeenschappelijk financieel en economisch beleid tussen de deelnemende Eurolanden werd vastgelegd.
Infeite is het kiezen tussen twee totaal verschillende vormen van fiat munt, en met bijhorende "monetaire souvereiniteit". Het gaat niet zozeer om een *economisch* beleid, hoewel het er soms op lijkt.

Souvereine staatsfiatmunt (geval I):

De staat geeft zijn eigen munt uit (eventueel met het vestzak-broekzak truukje van een "nationale bank" die niks anders is dan een gedelegeerde biljettendrukkerij).

In zo een geval is de staatschuld geen enkel probleem. A priori is de staatschuld gewoon gelijk aan de hoeveelheid gedrukte fiatmunt, en is de fractie van de staatschuld van het BNP niks anders dan het reciproke van de omloopsnelheid van de munt.

(als de staat 100 miljard heeft gedrukt, is haar staatschuld "100 miljard" en als het BNP 300 miljard is, wil dat zeggen dat haar munt gemiddeld 3 keer rond gaat per jaar en de staatschuld dus 33% is van het BNP)

In zo een systeem is "bijdrukken" niks anders dan inflatie veroorzaken en dus een verdoken belasting heffen. De staat kan even goed een belasting opleggen van 10% op alle monetair uitgedrukte bezit, of 10% geld bijdrukken. Bijdrukken heeft het voordeel dat je ook buitenlanders belast.

De staat kan niet failliet gaan bij definitie, en kan zoveel "lenen" (= bijdrukken) als hij wil.

Maar zijn munt kan wel deprecieren en hij kan inflatie veroorzaken, en bij teveel bijdrukken, een hyperinflatie. Weimar toestandjes.

Maar nog eens, staatschuld op zich is hier geen enkel probleem. Inflatie is het probleem. Depreciatie is het probleem.

Onafhankelijke fiatmunt (geval II)

Hier doen we het anders. De uitgever van de fiat munt is een onafhankelijke entiteit die niks met de staat te zien heeft.

Hier is de staat gereduceerd tot een monetaire economische agent zoals een andere. Hij geeft zijn soevereiniteit en zijn prerogatieven over het monetaire volledig op.

De staat heeft een boekhouding zoals elke andere economische agent, en betaalt interesten zoals iedereen op leningen. Hij moet leningen bekomen van anderen zoals iedereen. De staatschuld is een echte schuld.

De staat kan failliet gaan.

Maar de munt is onafhankelijk van de staat, en ondergaat normaal gezien geen zware inflatie (die volledig door de onafhankelijke entiteit wordt gecontroleerd door bijdrukken of niet).

Zo een munt lijkt veel meer op een "materiele waarde drager" zoals goud dan een staatsfiatmunt. Dat schept a priori veel meer vertrouwen in die munt.

De Euro is zo een voorbeeld.

Met de twee munten is hetzelfde economische beleid mogelijk. Het enige wat je niet kan met de tweede munt is "verdoken inflatie belasting innen door bij te drukken". Je moet EXPLICIET belastingen heffen.

Het voordeel van de tweede soort munt is normaal gezien een veel grotere transparantie, omdat de staat niet monetair kan foefelen.

Citaat:
De Europese politiekers moeten eerst leren aanvaarden dat een Euro impliceert het afstaan van een véél groter pak souvereiniteit. Zolang ze dat niet willen aanvaarden en mordicus willen doorgaan met Keynesiaanse deficit-spending om "leuke dingen voor de mensen" te doen zal het in Europa nooit lukken om de crisis definitief te bemeesteren. Er zijn in Europa slechts enkele landen waar de meerderheid van de politici dit ten volle beseffen. En die liggen niet rond de Middellandse zee.
Inderdaad, men heeft de gevaarlijke mix bekomen van handelen ALSOF men een staatsfiatmunt had, terwijl men daar de soevereiniteit niet meer van had.

Laatst gewijzigd door patrickve : 23 augustus 2012 om 10:39.
patrickve is offline   Met citaat antwoorden