BRON: De Morgen
Michael Freilich is lid van de N-VA en kandidaat voor de Kamer.
In de ons omringende landen is er veel discussie over de vermenging van antizionisme met antisemitisme. Laten we ook in België alert blijven.
Acht Britse Labourparlementsleden hebben deze week hun partij de rug toe gekeerd, die ze zelf omschrijven als “een partij geïnfecteerd door de plaag van antisemitisme”. Ook de Franse samenleving wordt geteisterd door een vloedgolf aan antisemitische incidenten die hun inspiratie vinden in antizionisme. Dat resulteerde in het belagen van Joodse personen en instellingen en het bekladden van begraafplaatsen met hakenkruisen.
Ook bij ons zijn er tal van incidenten. Het afrukken van mezoeza’s (kokertjes met een Bijbelvers op de deurpost van joodse huizen) is een alledaagse gebeurtenis. De gevels van een tiental synagogen werden gevandaliseerd terwijl ook het Holocaust-monument van Gent het moest ontgelden. En voor de zoveelste keer op rij werden de naambordjes van de ‘Jodenstraat’ in Antwerpen verwijderd van de gevel. In dit klimaat is het tekenend dat geen enkele Jood het nog aandurft om gebruik te maken van het openbaar vervoer in de hoofdstad, zonder hoed of baseballpet te dragen om zijn keppel te verbergen.
Het onderliggend probleem ligt bij een obsessieve en eenzijdige benadering van het Midden-Oostenconflict waar, bij extensie, alle Joden voor met de vinger worden gewezen
Het onderliggend probleem ligt bij een obsessieve en eenzijdige benadering van het Midden-Oosten-conflict waar, bij extensie, alle Joden voor met de vinger worden gewezen. Laat ik het daarom nog eens herhalen: de Belgische Joden hebben vooral een emotionele band met Israël maar bezitten niet de Israëlische nationaliteit, ze gaan er niet naar het leger, betalen er geen belastingen en stemmen er niet. Uiteraard is er een grote solidariteit voor de enige Joodse staat ter wereld, en daar moet begrip voor zijn. Sommige linkse intellectuelen gooien olie op het vuur door te stellen dat als de Joodse gemeenschap zich niet distantieert van Israël, ze zelf schuldig verzuim treft. Dan denk ik aan Alain Platel, die vindt dat de Joodse gemeenschap Israël onder druk moet zetten, Zohra Othman van de PVDA, die in een brief aan de Joodse gemeenschap ooit vroeg of die zich eens eindelijk zou distantiëren van het regime in Israël, en Daniël Vandepitte, oud-rector van de Universiteit Gent, die schreef dat de Joodse gemeenschap daardoor “in gebreke” blijft.
Daarmee is het hek van de dam en begrijpen we waarom bij manifestaties gescandeerd wordt “Hamas, alle Joden aan het gas” en hoe het komt dat een pop van een orthodoxe jood in brand wordt gestoken door een groep moslims. Maar ook in niet-islamitische hoek treffen we antisemitisme aan, zoals op de sites van de extreemlinkse COMAC en PVDA waar complottheorieën de ronde doen over “Joodse plannen voor werelddominantie”. In dezelfde lijn lag de uitnodiging van Ecolo in het verleden aan twee notoire Hezbollah-leden met een uiterst bedenkelijke antisemitische staat van dienst aan ons land.
In Terzake legde Katharina Von Schnurbein, de speciale EU-gezant voor antisemitisme, het dinsdag als volgt uit: “Doorheen de jaren is antisemitisme een mix geworden van verschillende vormen van christelijk antisemitisme, racistisch antisemitisme, complottheorieën en nu zien we dat dit ook opduikt vanuit linkse hoek, vermomd als kritiek op Israël en vervolgens geprojecteerd op de Joden hier. Het is belangrijk dat we al die vormen als even schadelijk beschouwen en ze op dezelfde manier bestrijden.”
Antizionisme is het glijmiddel geworden waarmee het antisemitisme ingang kan vinden
Vandaag minimaliseren mensen zoals Marc Van Ranst de Shoah door Gaza te vergelijken met de Holocaust of is er Othman el Hammouchi die pleit voor de afschaffing van de Joodse staat en Dyab Abou Jahjah die terreuraanslagen goedkeurt. Deze figuren genieten brede steun in (extreem)linkse hoek. Antizionisme is dus het glijmiddel geworden waarmee het antisemitisme ingang kan vinden. Kritiek op Israël kan, maar dan wel op objectieve manier en rekening houdend met de context en de regio waarin het land zich bevindt, omringd door vijandige entiteiten die uit zijn op de vernietiging van het land. En durf ook de positieve aspecten te belichten.
Een Frans rapport van de Commission nationale consultative des droits de l’homme uit 2014 stelt: “Opvallend genoeg komt de hoogste bijval voor de antisemitische stelling dat ‘Joden verantwoordelijk zijn voor de huidige economische crisis’ uit extreemlinkse hoek met maar liefst 19 procent terwijl 13 procent moslims en 13 procent van de bevraagde Front National-kiezers met deze anti-Joodse hatelijkheid instemmen”.
Linkse partijen hebben de morele plicht hun achterban correct te informeren over het conflict, te wijzen op het verschil tussen de Joodse gemeenschap en Israël en dienen vergelijkingen met de Holocaust fel af te keuren. Zolang deze partijen hierin weigeren verantwoordelijkheid op te nemen blijven ze zelf deel uitmaken van het probleem.
|