Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee
Zo is dat.
Een beetje hetzelfde verhaal als eertijds in Vietnam, daar vlogen de Yanks dag na dag dezelfde routes tegen dezelfde targets. En na een paar dagen stond daar een muur van luchtafweer.
De F117 is neergehaald door een lucky shot van een stokoude SA-3 GOA surface to air missile die dateert van de late jaren 50 in de weinige momenten dat de Serviërs hun radar konden/durfden gebruiken wegens aanwezigheid van wild weasel vliegtuigen die elke radar die een signaal uitzonden bestookten met een raket die automatisch op de bron afging.
Toch een sterk argument pro stealth zo denk ik.
Overigens heeft zelfs de F-16 in een latere faze een beperkt aantal stealth capaciteiten bijgekregen, maar toch in die mate dat in normale day to day operaties de radar signature naar omhoog wordt gebracht voor een betere zichtbaarheid door de luchtverkeerscontrole.
Je mag toch de geweldige inflatie in die dagen niet vergeten. De 'not to exceed' prijs -in zogenaamde 'base year' dollars (waarde in 1975) - was vastgelegd op 6.091 miljoen $, aanschafkost plus voorzieningen voor updates en grondmateriaal inbegrepen, en die prijs is gehandhaafd gedurende het ganse programma, ook voor de leveringen die 9 jaar later kwamen en die betaald werden in 'then year dollars', de dollar van het leveringsmoment. Ook niet te vergeten dat de $ in die jaren zeer fel fluctueerde wat erg veel invloed had op de kostprijs van productiestukken aan beide zijden van de oceaan. Uiteindelijk werd daar zelfs een fictieve vaste wisselkoers (van zo'n 38.5 BEF per $ vastgelegd) om te kunnen bepalen of de productie van bepaalde stukken hier al dan niet 'economically reasonable' konden worden gemaakt in het kader van de compensaties.
De prijs lag overigens niet vast op moment van de aankoop: het contract was van het type FTIT - firm target incentive type - en enkel om de wantrouwige partners gerust te stellen voerden den Yanks een 'not to exceed price ' in, waar dat in zo'n contract eigenlijk niet voorzien is.
|
Had enige mate van stealth toevoeging bij de F16 in een later stadium tevens ook iets te maken met een meen goudkleurige folie van de cockpit?
Verschillen zullen er zeker zijn geweest bij de vervanging van de F104 bij de diverse deelnemende landen
Elk land kende een eigen situatie en problematiek. Hetzelfde als bij de F35 speelt, dit kan niet één op één vergeleken worden.
Paar zaken uit het rapport van de rekenkamer gelicht wat de NL situatie betreft en de F16. De inflatie was enorm destijds zoals u aangeeft.
Bij F35 lijkt het of stelselmatig inflatie gedurende de afgelopen 12 jaar vergeten wordt wanneer men het over een hoge prijs heeft.
o F35: Kale prijs.
2001/2002: € 41,4 miljoen >
2012: € 50.91 (fl. 112.18) in the year 2012
o F35: Momenteel geschat > $75 miljoen = € 55.07 miljoen (rate: 13 febr 2014)
o F35: In 2018 dollars > $85 miljoen
A flight through time: supreme audit
institutions and the F16
July 2002
http://www.rekenkamer.nl/dsresource?...87151&type=org
US inflation with the dollar exchange
The third graph (Figure 4) combines US inflation with the dollar exchange rate, and gives a rough
indication of the change in the not-to-exceed price in dollars during the course of the project.18
The price was around NLG 15 million (EUR 6.8 million) in 1979, climbed to NLG 40 million (EUR 18.2 million) by
mid-1985, and subsequently stabilised at around NLG 23 million (EUR 10.4 million) during the period from
1988 to 1995, the year by which the bulk of the payments had already been made. The change in the trend
around 1985 was due to the lower prices associated with the follow-on buy
Not to exceed price
One of the key aspects of the MoU was the ‘not-to-exceed price’. Under the terms of the MoU, the cost of
an individual aircraft was not permitted to exceed USD 6.09 million (at 1975 prices). The idea was to use
this figure as a ceiling to keep development costs under control. The not-to-exceed price was made up of
the following components:
Airframe USD 3.450 million
Engine USD 1.445 million
Radar USD 0.372 million
GFAE (aircraft equipment supplied by US government) USD 0.153 million
FSD (full-scale development) share USD 0.470 million
Industry management USD 0.005 million
Duplicate tooling USD 0.196 million
Total USD 6.091 million
1e batch (102): all in price USD 7,708,716
The MoU also explained what was not included in the price, e.g. the cost of training and spare parts, which
varied from one country to another. The later Letter of Offer and Acceptance (LOA), under which the
Netherlands made a legally binding commitment to buy the aircraft, specified an aggregate price of USD
786,289,100 (for all 102 F-16s), which works out at USD 7,708,716 per aircraft.
Counter-orders
The MoU also gave the Europeans a guarantee that they would be awarded counter-orders worth at least
58% of the value of their investment, as soon as 1,500 aircraft had been produced.
Slow final settlement
The final payment under the F-16 contracts was based on the system used for the Foreign Military Sales
(FMS) programme. This meant that the US administration was also responsible for keeping the accounts
(for which the partner countries paid it a 2% fee). The FMS is based on the principle of retrospective
costing, which automatically implies some form of final settlement. An additional complicating factor in
costing the F-16 project was the level-line principle, which the partner countries had agreed in the MoU. As
with the currency clearing house, the idea was that all partner countries should be treated as equally as
possible, i.e. each partner should be charged the same prices for the full duration of the contract. Whilst this
may appear straightforward, aircraft manufacture is a highly complex business, particularly if a number of
different production lines are in use. The main problem is the ‘learning curve’ effect.
MLU update
The Mid-Life Update meant that the European aircraft were modernised to the most advanced standard of
technology (i.e. Block 50 version), including features such as a more modern cockpit and more advanced
electronics.
In the end, the Royal Netherlands Air Force updated 138 of its F-16s. The value of the contract was as
follows (in 1990 dollars):
Belgium USD 425.9 million
Denmark USD 332.7 million
The Netherlands USD 858.8 million (139)
Norway USD 358.2 million
The US system of revising the contract price to account for inflation, and the impact of these
changes on advance payments.
Overhead expenses such as travel and accommodation, on which no clear arrangement had
been made as to how and by whom these should be paid.
Whilst the Court of Audit did not go into details,
it concluded that ‘our impression is that the F-16 project is
generally well managed and that, if this remains the case, it is reasonable to assume that this complex
project should be seen through to a successful conclusion’.