Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Doomy
De volledige stelling is: "een (standaard)taal is een dialekt met een leger en een vloot". Ik ben het 100 procent eens met die stelling. Maar wie deze stelling aanvaardt geeft ekspliciet toe dat je geen duidelijk onderscheid tussen een taal en een dialekt kan maken. Dit ondergraaft meteen al je formalistische argumenten om toch een onderscheid tussen een taal en een dialekt te maken.
|
Helemaal niet. Het één ligt heel mooi vervat en gebed in mijn daarop volgende uitleg; alleen geef ik toe dat ik mijn opvattingen niet naar behoren heb verwoord. In het bericht hieronder heb ik de puntjes op de i gezet.
Men kan wel een onderscheid maken tussen taal en dialect, maar dan louter op de punten die ik aanduidde. Ik heb het gevoel dat we elkaar daarin wel kunnen vinden.
Taalverwantschap is altijd al een heikel punt geweest en oorzaak van veel strijd. Waar eindigen de grenzen van een taal? Staatkundig is dat natuurlijk eenvoudig, maar als we alleen naar de niet-gestandardiseerde, gesproken taalvormen kijken (alias "dialecten") wordt het veel moeilijker. Behoort Eupens tot de Duitse dan wel Nederlandse taaluitingen? Of is er wel zoiets als een Nederlandse taal? Spreken we niet met z'n allen regionale, niet-gestandardiseerde taaluitingen die allemaal behoren tot het Duitse taalfamilie? Lange tijd werd het AN en zijn "dialecten" immers door de Duitse taalkundigen als Duitse dialecten gezien, waarvan één dialect van al die Nederduitse door het historisch toeval een gecodificeerde vorm had gekregen.
Taalverwantschap houdt natuurlijk op als er plotseling andere taalfamilies in het spel zijn. U gaf zelf het voorbeeld van bijvoorbeeld het Spaans als cultuurtalen in veel Zuid-Amerikaanse landen waar de indiaanse bevolking een niet-Spaanse, niet-gestandardiseerde taalvorm gebruikt. Tussen haakjes: niet in alle landen, in Venezuela zijn de inheemse talen nu ook erkend. En in Paraguay heeft het Guaran�* dezelfde status als het Spaans. Ook tussen Baskisch en Spaans of Frans is er geen taalverwantschap. Maar er is wel taalverwantschap tussen Castilliaans en Catalaans, tussen Asturisch en Portugees, tussen Occitaans en Catalaans. En men zou al die taaluitingen kunnen gaan beschouwen als één en dezelfde "taal". Maar de geschiedenis (en de gebruikers van die gecodificeerde en niet-gecodificeerde taaluitingen) hebben daar anders over geoordeeld, soms in weerwil van de politieke bakens die werden uitgezet. Onder Franco was Catalaans immers officieel tot een Castilliaans dialect gedegradeerd.