Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Doomy
Jan van den Berghe schreef:
Citaat:
|
Laten we het eenvoudig houden: ruimte voor dialecten in de culturele sector (plaatselijk toneel, dichtkunst...) en de dagdagelijkse communicatie
|
Pfff, dat is nu net hetgeen mij aan veel van die Vlaamse kulturele verenigingen tegensteekt: dat ze de plaatselijke streektalen herleiden tot folkloristisch klichees terwijl het in werkelijkheid levende talen zijn. Alsof die streektalen alleen maar in een stoffig en nostalgie uitstralend museum �* la Bokrijk thuishoren. Zo worden folkloristische klichees over streektalen in stand gehouden. Ik kan een uitleg over wetenschap en techniek even goed geven in het West-Vlaams als in het Nederlands en het Engels. En ook veel garagisten en motorliefhebbers kunnen over auto- en motortechniek diskussiëren in hun streektaal. Hier in de Westhoek bestaan er zelfs heel wat technische termen in de streektaal (vaak verbasteringen van Franse technische termen). West-Vlaams is dus een levende taal en geen folklore. |
Eerlijk gezegd volg ik uw redenering niet zo goed. Mijn stelling "dialect als plaatselijk communicatiemiddel" is uw ogen plotseling iets folkloristisch. Welnu, er wordt juist het omgekeerde bedoeld. Dagdagelijkse communicatie is juist geen folklore; dagdagelijkse communicatie leeft, ontwikkelt en groeit. Folklore is een relict uit het verleden dat nog goed is om op enkele feestdagen uit te halen of in een museum te prijken. Ook toneel en poëzie zijn levendige dingen: de letterkunde gaat altijd voort.
Maar ik bleef erbij: locale, niet-gestandardiseerde taaluitingen van de Nederlandse taalfamilie behouden best hun huidige plaats, d.i. als plaatselijk mondeling communicatiemiddel, naast een aantal beperkte schriftelijke uitingen (als poëzie). Dit is geen folklore, maar wel een rangorde.