Ralf Dahrendorf voorspelde al in de jaren tachtig het einde van de sociaal-democratie.
Citaat:
|
Dat neemt niet weg dat Ralf Dahrendorf zich in de loop van de voorbije decennia ook afwendde van de sociaal-democratie en haar al te grote goedgelovigheid in de staat. Begin jaren tachtig kondigde hij het einde van de sociaal-democratische aan. ‘Het heeft zijn grenzen bereikt, is uitgeput en dreigt te verworden tot status-quo. Ten tweede biedt het juist hierdoor geen werkzame receptuur voor de nieuwe historische fase, die zich aandient’. Profetische woorden want de ondergang van het sovjetcommunisme en de toenemende globalisering hebben ook de sociaal-democratische partijen die aan de macht kwamen in de jaren negentig onder de ‘geïnstitutionaliseerde neoliberale paradigmata’ geplaatst.
|
Bron:
http://www.liberales.be/figuren/dahrendorfdood
De belangrijkste reden voor hem is de te grote goedgelovigheid in de staat. Waar vroeger de kapitalist het leven van de arbeider sterk bepaalde, doet dat nu de overheid. De overheid zijn wij in theorie met z'n allen. In de praktijk wordt die een nomenclatura van machthebbers die moeilijk te controleren valt. Macht corrumpeert. De burger voelt zich machteloos tegen de bureaucratie die regels kan interpreteren naar eigen goeddunken. Zelfs al heeft de machtselite volgens de rechter ongelijk, dan nog staat een heel ambtenarenapparaat de nomenclatura ten dienste om via een omweg toch de oorspronkelijke doeleinden te bereiken. Het is natuurlijk niet alleen de sociaal-democraat die dergelijke geintjes uithaalt, het zijn ook en misschien nog wel in sterkere mate de andere partijpolitici die zich misdragen. Maar de sociaal-democratie krijgt de Zwarte Piet, omdat zij pleitbezorger is van een sterke overheid.