Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
Hoe positief ik mgr. Léonard ook persoonlijk inschat, zijn periode als aartsbisschop van Mechelen was nu eenmaal ook geen succes. Dat ligt in het verlengde van zijn mislukte missie in het bisdom Namen. Ook daar heeft hij op orde op zaken willen stellen, maar hij heeft de gevestigde geestelijke (en veel parochianen) ook volledig tegen gekregen. Hij heeft dan een oplossing gezocht door een internationaal seminarie op te richten naar het bisschoppelijke. Net zo was deze broederschap een poging om los van de bestaande structuren te werken, omdat die structuren natuurlijk vergeven zitten met modernisten. Binnen de structuren van de Kerk werken is niet zelden een enorm probleem voor traditioneel (gezinde) katholieken. Mgr. Léonard heeft dat met scha en schande moeten ondervinden.
|
Maar dat van wijlen aartsbisschop en kardinaal Danneels maar evenmin. Toen is de kerk pas achteruit gegaan.
Typische vertegenwoordiger, die Danneels, van de arrogantie van een Katholieke Kerk zoals we ze eertijds kende. Torfs heeft ongelijk. Danneels was geen beminnelijk man. Dat was maar schijn. Un beau parleur, huichelachtig, leugenachtig als het moest (zaak Van Gheluwe), eigenlijk een man vol berekende bescheidenheid die in zijn bisschoppelijk paleis op zijn macht en waardigheid stond als hoofd van de Belgische kerk, én die -helaas- de zogenaamde 'goede naam'(= ?) van katholieke kerk hoger schatte dan de emotionele pijn van de slachtoffers van pedofiele priesters.