Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Alboreto
Ben ik de enige die vindt dat de 1 mei toespraak van Dewinter een slechte parodie was op een toespraak van een niet nader genoemd WOII dictator?
- Actief opsporen van illegalen
- Geld halen bij de moslims
- Recht op discrimineren op afkomst
- Alle vreemdelingen buiten.
(Geeft zichzelf een godwin punt)
|
Recht op discriminatie? Storme kreeg daar nog ooit een prijs voor en FDW schreef er dit prachtig opiniestukje over.
Uiteraard, geweigerd door DS. FDW mag zich dus van deze krant niet eens verdedigen na een directe aanval in een ander opiniestuk. Leve de vrije pers!
In De Standaard geweigerde vrije tribune van FDW :”Discriminatie is niet het probleem, maar wel de oplossing.”
gepubliceerd op 04 mei 2012 om 12:37
Op 3 mei verscheen in De Standaard een vrije tribune van de filosofe Alicja Gescinska die mijn 1mei-oproep betreffende het recht om te discrimineren “weinig democratisch” noemt. Discriminatie zou haaks staan op waarden als “vrijheid, verdraagzaamheid en solidariteit.” Niet waar! Discriminatie betekende oorspronkelijk “het maken van onderscheid”. Niets meer dan ook niet minder. Het pejoratieve begrip ‘discriminatie’ zoals in de wet omschreven – “elk verschil van behandeling dat niet objectief en redelijkerwijs kan worden gerechtvaardigd” – is een product van het multiculturalisme. Door het begrip discriminatie gelijk te schakelen met vreemdelingenhaat, racisme en xenofobie, wordt het maken van onderscheid op basis van nationaliteit onmogelijk.
De antidiscriminatie-ideologie heeft intussen zijn weerslag gekregen in federale en Vlaamse wetgeving die zelfs discriminerende handelingen van particulieren sanctioneert. Professor Matthias Storme wees er in 2005 reeds op dat het discriminatieverbod “een maatregel is die door een bepaalde ideologie is uitgedacht om slechts in één richting te worden gebruikt en natuurlijk nooit in de andere.” Storme noemde de antidiscriminatie-ideologie zélf discriminerend omdat ze “vertrekt van een onderscheid tussen de goeden en de slechten, diegenen die discrimineren en diegenen die niet discrimineren, en daarmee de discriminatie van de discriminerenden rechtvaardigt.”
Het gelijkheidsdenken beperkt de vrijheid van handelen van het individu en het recht van de overheid om rechten en voorrechten toe te kennen aan staatsburgers. De weigering om nog langer onderscheid te maken tussen wie wel en wie niet tot onze gemeenschap behoort, is een gevolg van de ‘weg-met-ons’-mentaliteit die het multiculturele Europa kenmerkt. Jean-François Revel had gelijk toen hij in zijn boek La tentation totalitaire schreef: “Een beschaving die zich schuldig voelt voor alles waar ze voor staat, ontbreekt de wilskracht en de kracht om zichzelf te verdedigen.” Anti-discriminatie is een nieuwe vorm van totalitarisme, een nieuwe intolerante religie!
Ik pleit inderdaad voor het recht om te discrimineren. Dit recht moet niet alleen gelden voor de individuele burger die opnieuw vrij moet kunnen kiezen welke werknemer hij in dienst neemt en aan welke huurder hij zijn appartement verhuurt, maar ook voor de wetgever. Ook en vooral de overheid heeft het recht om te discrimineren, om onderscheid te maken tussen wie wel en wie niet over de nationaliteit van het land beschikt. Uiteraard ben ik mij er pijnlijk van bewust dat de lakse nationaliteitswetgeving – de Snelbelgwet – op nauwelijks 10 jaar tijd aan 530.000 vreemdelingen de – meestal dubbele – nationaliteit heeft bezorgd. Los van het feit dat ik van oordeel ben dat de Snelbelgwet afgeschaft moet worden, besef ik dat de nationaliteit het enige juridische instituut is waarop het onderscheid tussen wie wel en wie niet tot ons volk behoort, kan worden gebaseerd.
Vandaag de dag is het recht om te mogen discrimineren hoognodig. De meeste West-Europese landen beschikken over een goed uitgebouwde sociale zekerheid. Werklozen ontvangen een werkloosheidsvergoeding, zieken een uitkering, personen op rust een pensioen en gezinnen met kinderen kinderbijslag. Dit sociaal stelsel is gebaseerd op het betalen van sociale bijdragen op de arbeidsinkomsten.
Dit schitterend publiek systeem was aanvankelijk bedoeld als een instrument van interne solidariteit tussen staatsburgers. Onder het mom van solidariteit, antiracisme en verdraagzaamheid werd het systeem opengesteld voor alles en iedereen. Immigranten kunnen vaak na één dag werken reeds een werkloosheidsuitkering genieten in ons land. Bovendien verschaft het OCMW uitkeringen aan asielzoekers, geregulariseerde illegalen en andere vreemdelingen van zodra zij legaal in het land verblijven. OCMW’s, sociale huisvestingsmaatschappijen en instellingen die sociale kredieten verstrekken worden overspoeld door vreemdelingen.
40 procent van de OCMW-steuntrekkers in ons land is vreemdeling. Eén op vier van onze sociale woningen wordt toegewezen aan vreemdelingen. De overheid betaalt jaarlijks 60 miljoen euro aan kinderbijslag voor 40.000 kinderen van vreemdelingen die in het buitenland verblijven. Meer dan een kwart van de goedkope leningen van het Vlaams Woningfonds gaat naar vreemdelingen. De immigratie kost onze samenleving jaarlijks ongeveer twee miljard euro.
De massa-immigratie vormt de belangrijkste bedreiging voor de verzorgingsstaat. De immigratie-invasie zorgt ervoor dat de sociale zekerheid nauwelijks nog betaalbaar is. Wie wil profiteren van onze sociale voorzieningen moet eerst investeren in onze samenleving. Toegang tot onze sociale zekerheid en voorzieningen dient voor niet-Belgen pas mogelijk te zijn na zeven van de voorbije acht jaar in ons land te hebben verbleven en hier tenminste drie jaar gewerkt te hebben. Misschien is discriminatie – opnieuw onderscheid maken tussen wie wel en niet tot onze gemeenschap behoort – niet het probleem, maar wel de oplossing van de problemen waarmee onze Europese samenleving geconfronteerd wordt.
Oja, een weerlegging hiervan is altijd welkom!
