Citaat:
|
Dat eerste doel - de politiek die verantwoording aflegt aan zijn kiezers - herken ik en is voor mij duidelijk. Dat tweede doel kan volgens mij een persoonlijke doel van politici zijn of van politieke partijen. Kan je uitleggen waaruit blijkt dat de politiek dit doel heeft?
|
Heeft te maken met de dynamiek van het leven zelf, naarmate de evolutie vordert verhoogt de diepte en verkleint de breedte. Dit proces is in elk tijdsfragment werkzaam, de wereld wordt relatief kleiner waardoor de noodzaak tot integratie vanzelf wordt geïnduceerd. Deze integratie kan gepaard gaan met nogal wat turbulentie, zeker wanneer geen aandacht besteed wordt aan de dynamiek op zichzelf. Jammer genoeg ligt de afstoting of ontkenning besloten binnen hetzelfde proces waardoor verstarring en hechting aan achterhaalde denkbeelden de spanning op de spits drijven. Langs de andere kant zijn er mensen die alternatieven aanbieden maar deze worden in de kiem gesmoord door de onwetendheid die gelegen is in het achterhaalde denkbeeld zelf, hierdoor ontstaat de term psychische blindheid die letterlijk mag genomen worden. De oplossing ligt dan op de tafel, men beseft het niet eens dat ze er ligt. Paul geeft er een mooi voorbeeld wat betreft het alternatief om de monetaire dwaasheid te ontmantelen, de reactie is er doorgaans eentje met een regressief karakter als gevolg van de hechting aan de mislukkingen uit het verleden. Een maatschappij met hoger ethische normen ligt in het verlengde van de transformerende of katalyserende elementen wat resulteert in een mondiaal bestuur, getuigend van een veel ruimere visie dan louter het eigen gewin. Politiek is dus nog veraf, en dat ondanks de verantwoordelijkheid die ze hierin dragen. De monetaire crisis kan dus in principe slechts als positief gezien worden aangezien het richting geeft aan de overstijging van een inmiddels achterhaalde perceptie op economie en leven. Tijden veranderen, het menselijke denken heeft blijkbaar wat meer tijd nodig, zoals steeds.