[Neptunus]

Zelfhaat

Sinds maanden loopt er in Antwerpen een actie die blijk geeft van een merkwaardige en enkel als pathologisch aan te duiden zelfhaat van het avondland, dat zich weliswaar vol begrip en op een prijzenswaardige wijze openstelt voor waarden van buiten, maar van zichzelf een afkeer heeft en van zijn eigen geschiedenis en cultuur alleen nog maar het negatieve ziet en het grote en reine niet meer kan waarnemen. Een zelfhaat gevoed door een ‘collectief historisch schuldbesef’. Om te overleven heeft (West-)Europa uiteraard een kritische en deemoedige aanvaarding van zichzelf nodig, als het tenminste overleven wil. Ook multiculturaliteit kan zonder gemeenschappelijke constanten, zonder richtpunten op het eigene niet bestaan.

Als we dit niet doen, verloochenen we niet alleen onszelf, maar geven we blijk van zelfhaat en een gebrek aan zelfrespect. Wie geen zelfrespect toont, krijgt geen respect.

Zo is de ‘zonder-haat-straat’- affiche een uiting van een totaal gebrek aan zelfrespect. Het is een dwaze actie die polariseert, stigmatiseert en mensen tegen elkaar opzet. Deze naïve ondoordachte campagne gaat uit van de negatieve premisse dat de (autochtone) bevolking vol haat zou zitten, wat manifest onjuist is en een grove veralgemening. Hoe meer ‘haatstraatjes’ in het straatbeeld, hoe meer dat er wordt gesuggereerd dat er haat zou zijn ten aanzien van de (allochtone) bevolking, die zich aldus aan dit denkbeeld gaat vastpinnen, met de mogelijke negatieve gevolgen van dien.

Het is een splijtzwam die de bevolking verdeelt en verder uit elkaar drijft. Een contraproductieve actie, bijeen geflanst door bruikbare idioten die niet meer kunnen nadenken en niet meer weten wat ze doen. Deze bijzonder domme campagne maakt een kunstmatige tweedelig van de maatschappij, waarbij men kant moet kiezen (wat steeds het geval is als een conflict of oorlog uitbreekt), waarbij niet meer op een gewone, normale manier met elkaar kan worden omgegaan en waarbij het open, vrije debat en het vrije woord in de kiem worden gesmoord.