Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Dirk Van Duppen
De essentie van de kiwifilosofie is dat de overheid onze gezamenlijke koopkracht aanwendt om in de onderhandelingen met de verschillende producenten de beste voorwaarden te bedingen voor de gemeenschap.
|
Dus de overheid bepaalt wat aan wie wordt aangekocht? Het gaat dus om massale aankopen bij de goedkoopste aanbieders. Omdat die goedkoopste aanbieders dan de volledige aanbestedingen krijgen, verkopen andere aanbieders niks. Dus de niet-verkopende aanbieders sluiten - wegens nul-inkomsten - hun deuren.
Uiteindelijk blijft per productgroep één grote aanbieder over. Hoe gaat de overheid na verloop van tijd - wanneer dus per productgroep slechts één aanbieder overblijft - de beste voorwaarden afdwingen van monopolisten?
Geldt dit monopoliserend systeem voor alle goederen? Dus niet enkel voor bijvoorbeeld geneesmiddelen.
Dit zou dan betekenen dat de overheid de behoeften gaat bepalen van haar onderdanen. Hoe worden die behoeften dan wel bepaald? Wie bepaalt die behoeften? Of gaan we daar verkiezingen rond houden? Jullie staan per slot van rekening - althans naar eigen zeggen - voor democratie?
Wat als bij zo'n 'productverkiezing' 33,3% stemt voor product A, 33,3% voor product B en 33,3% voor product C?
Ah ja, maar dan hebben we zoiets wat men een politburo noemt zeker, om de moeilijke knopen door te hakken voor de dwaze onderdanen.
Wat als ik dit systeem zelfvernietigend vind en eruit wil stappen?
Oh ja, op welke legitimeit steunt - binnen uw systeem - de overheid om voor elk individu te bepalen wat de beste koop is, meer nog wat de individuele behoefte is?
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Dirk Van Duppen
Het systeem van aanbesteding optimaliseert de marktwerking. Maar hier werkt de markt dan wél in dienst van de gemeenschap. Bij privé bedrijven (bijvoorbeeld privé-ziekteverzekeringen) laat men ook de markt spelen, maar dan met als doel maximale winst voor de aandeelhouders te realiseren. .
|
Het systeem van de algemene overheidsaanbestedingen optimaliseert de markt geenszins maar zorgt voor de vorming van monopolies die de markt volledig beheersen.
Het systeem van de algemene overheidsaanbestedingen is erop gericht de controle van het leven van elk individu in handen te leggen van een zelfuitgeroepen elite die zich zo verheven waant dat ze zichzelf de pretentie aanmeet te kunnen bepalen welke behoeften haar onderdrukten hebben.
Dat is uiteindelijk de essentie van een collectief systeem: het is machtswellustig, het fnuikt de individuele ontwikkeling op eender welk vlak en zorgt bijgevolg voor stagnatie waardoor het zichzelf op termijn vernietigt waarna het haar eerdere onderdrukten in een onbeholpen leegte achterlaat.
Nadat het systeem zichzelf vernietigde, opent het de poorten voor piraten die de onbeholpen bevolking uitbuiten op een nooit geziene wijze.
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Dirk Van Duppen
De kiwifilosofie vertrekt vanuit de gemeenschap: de basisbehoeften van de gemeenschap. Werkt samen met de gemeenschap: het aanwenden van de gemeenschappelijke koopkracht van allen. Keert terug naar de gemeenschap: de beste voorwaarden voor ieder te bedingen. In tegenstelling tot een ‘ieder voor zich’ mentaliteit zijn solidariteit, samenwerken en samenleven de normen en waarden die aan de basis liggen van een kiwifilosofie. “Eerst de mensen, niet de winst” luidt de one-liner die dit samenvat.
|
Neen, uw kiwifilosofie vertrekt vanuit het gegeven dat er een beperkte elite is die wel weet wat het beste is voor die gemeenschap van individuen.
Trouwens, kijk even rond in dit land. Denkt u nu werkelijk dat mensen zitten te wachten om hun huis, hun auto, hun computer op te geven omdat hen een 'paradijs' van éénvormigheid wordt voorgehouden waar iedereen in peis en vree samenleeft? Think again!