Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door debbie
Ik hoor steeds meer stemmen om de werkloosheidsvergoeding te beperken in de tijd. Hoe ziet dit plan er in de realiteit uit? Moeten al die langdurig werklozen na verloop van tijd naar het ocmw stappen om een leefloon aan te vragen? Komt het er dus in feite op neer dat een gezinshoofd zijn uitkering met +/- 160 euro ziet zakken en voortaan niet meer geacht wordt werk te zoeken? Je kan moeilijk van iemand verwachten dat hij hele dagen solliciteerd als hij geen werkzoekende is. Gaan de ocmw's deze enorme stijging van het aantal leefloners aan kunnen?
Of moeten de ocmw's dan nog meer leefloners voor één jaar tewerkstellen in kringloopcentra etc zodat ze weer voor een poos van een werkloosheidsuitkering kunnen genieten?
|
Je vertrekt m.i. vanuit de foute veronderstelling dat �*lle langdurig werklozen gedoemd zijn om uiteindelijk een leefloon aan te vragen. Dat klopt langs geen kanten. Nu reeds is het zo dat het grootste deel van de werklozen van wie de uitkering geschorst is, niet terug opduikt in de statistieken van de OCMW's. Bovendien zal het vooruitzicht van een in de tijd beperkte werkloosheidsuitkering er ook toe leiden dat het weer de moeite loont om actief/intensief naar werk te zoeken.
Ik verwijt langdurig werklozen niets; zij gedragen zich net zoals iedereen als mensen die 'de rekening' maken. Het systeem is rot en houdt mensen vast in de werkloosheid.
Wat die tewerkstelling door het OCMW betreft: het is een goeie zaak om mensen terug te laten wennen aan het werkritme. Vaak is dat immers ook een immense hindernis om zich terug in te kunnen schakelen in de samenleving. En ja, dan mogen ze gerust ook ondervinden dat werken ook recht geeft op een sociale indekking. (weze het dat dit na 1 jaar tewerkstelling nog gene vette zal zijn)