Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jantje
Mooie verhaaltje van Deborsu.
Maar er zitten wel wat technische fouten in.
In die tijd was Brussel voor 90% Nederlandstalig. Heel Brabant was Nederlandstalig op de adel, de bourgeoisie en kerkleiders na.
De media zal wel een belangrijke rol hebben gespeeld, maar 80% van de bevolking was ongeletterd en kon amper zijn naam lezen en schrijven.
Louis de Potter afkomstig uit Brugge
Pieter de Decker afkomstig uit Zelle
Felix de Mûelenaere afkomstig uit Pittem
Goswin de Stassart afkomstig uit Mechelen
Barthélemy de Theux de Meylandt afkomstig uit Sint Truiden
Paul Devaux afkomstig uit Brugge
Adolphe Levae afkomstig uit Brussel
Sylvain Van de Weyer afkomstig uit Leuven
Enkele van de belangrijste leden van de unionisten.
Je kan hen moeilijk Walen noemen, nog moeilijker jongeren en ze waren niet eens in Brussel toen de opstand begon.
De meeste unionisten bevonden zich tijdens het begin van de opstand in Frankrijk.
Er waren dus niet veel Waalse Fransgezinde separatisten, de meeste waren Franstalige Vlamingen.
De Ollanders waren trouwens op enkele dagen tijd verdreven uit het huidige België.
De rellen voor onafhankelijkheid duurde meerdere weken.
En werden gevoerd tegen een Franstalige leger, niet tegen het Hollandse leger.
Als journalist zou hij toch beter eerst eens die informatie opzoeken.
|
Als ik uw lijstje doorloop, zou ik eerder zeggen dat dit een Vlaamse opstand was om weer bij Frankrijk te mogen horen. In uw lijstje vermeldt u enkel 2 leden (Louis de Potter en Van de Weyer) van het 10 koppige Voorlopig Bewind, dat van 24 september 1830 tot 25 februari 1831 eerst de motor van de opstand in Brussel waren en na 10 november 1830 de uitvoerende macht van het Congres. Me dunkt dat men beter zij, die het zaakje beredderden en aandreven dan de tweede garnituur, die u vermeldt, zou situeren.
De leden van het Voorlopig Bewind waren:
- jonkheer José de Coppin, secretaris, geboren in Falaën, werd gouverneur van Brabant;
- graaf Félix de Mérode, lid van het centraal comité (vanaf 26 september 1830) geboren in Maastricht, werd minister;
- Louis de Potter van Droogenwalle, lid van het centraal comité (vanaf 28 september tot 13 november 1830), geboren in Brugge, nam ontslag omdat men zijn voorstel tot een confederatie van de gewesten verwierp en opteerde voor een gecentraliseerde unitaire staat;
- Alexandre Gendebien, lid van het centraal comité (vanaf 26 september 1830), geboren in Bergen, werd minister;
- baron André-Edouard Jolly, voorzitter van het oorlogscomité, geboren in Brussel, werd hoofd van de militaire school en het krijgsdepot;
- Joseph Nicolay, lid van het centraal comité (vanaf 25 september tot 10 oktober 1830), geboorteplaats onduidelijk, naam wijst in Waalse richting, werd 'minister';
- Charles Rogier, lid van het centraal comité (vanaf 25 september 1830), geboren in Saint-Quentin (Frankrijk), werd een paar keer 1ste minister;
- Sylvain Van de Weyer, lid van het centraal comité (vanaf 26 september 1830), geboren in Leuven, werd een paar keer 1 ste minister;
- baron Emmanuel van der Linden d'Hooghvorst, lid van het centraal comité (tot 12 november 1830), geboren in Brussel, verzette zich tegen de pro-Franse koers;
- Joseph Van der Linden, secretaris, geboren in Brussel, werd voorzitter van de schatkist op diverse plaatsen.
Algemeen wordt aangenomen dat Alexandre Gendebien en Sylvain Van de Weyer de drijvende krachten waren van de opstand en dat Fransman Charles Rogier achteraf de meest succesvolle politicus bleek (meerdere keren 1 ste minister).
Toen duidelijk werd dat België geen deel van Frankrijk kon worden, heeft het Voorlopig Bewind en het toen verkozen Congres geprobeerd de 2de zoon van de Franse koning op de troon te brengen. Toen dat door Engeland ook afgewezen werd - er werd met oorlog gedreigd - werd uiteindelijk Leopold van Saksen-Coburg koning.