Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
en waaruit je tegenspraken lijkt af te leiden uit wat ik stel, maar de fouten zitten hem in uw impliciet aangenomen dogma's, en niet in mijn uitspraken.
Zo denk jij bijvoorbeeld foutief dat een egoist iemand zou zijn die niks goeds voor een ander zou doen. Dat is helemaal fout. Een egoist zoals ik kan een bijzonder hulpvaardig persoon (zoals ik) zijn. Dat is geen tegenspraak. Als een egoist plezier vindt in het hulpvaardig zijn, dan zal hij dat ook zijn, en dat is een puur egoistische daad. Op dezelfde manier dat een egoist ook heel kwaadaardig kan zijn. Een egoist die er plezier in schept om anderen te mishandelen, zal die ook proberen te mishandelen, en dat is een even egoistische daad. Er is geen verschil, wat egoisme betreft, tussen hulpvaardig zijn en kwaadaardig zijn. Het MOTIEF is in beide gevallen, zichzelf plezier doen. DAT is de basis van het egoistische gedrag: zichzelf plezier doen. Dat plezier kan anderen ten goede komen, of ten nadele zijn. Dat verandert niks aan het egoistische van de zaak.
Mijn *intellectuele* voorkeur voor het libertarisme is dat het de enige maatschappelijke beschouwing is die rekening houdt met bovenstaande gegeven: namelijk dat ALLE mensen egoisten zijn, en dat er DUS geen mensen zijn op WIE GE KUNT REKENEN dat ze het goede met U voorhebben. Als we als *intellectuele* beschouwing nemen dat gij GELIJK WIE kunt zijn in de maatschappij en dat ge dus een soort van optimum wilt vinden voor ELK individu in de maatschappij (want het kan "jij" zijn bij de loterij), dan komen we tot een soort van reciprociteitsbeginsel.
Dat is *intellectueel* want *in de praktijk* is bij mij al vastgelegd wie ik ben, (namelijk ik), en is de optimale maatschappelijke constructie die waarbij ik de beminde dictator ben aan het hoofd van een hierarchie die enkel in mijn voordeel werkt. Ideaal gezien vanuit EEN ENKEL persoon is de ideale maatschappij die waarbij hij aan de top staat van een onbetwiste hierarchie die werkt ter zijner glorie en genot. Alle mensen slaaf van mij. Dat is a priori de ideale maatschappij voor 1 enkel individu.
Maar als we *intellectueel* beschouwen dat er een reciprociteitsprincipe moet zijn, waarbij de beschouwing dient uit te gaan van ELK individu en niet van 1 enkel, dan is de situatie totaal anders. Dan is elke vorm van hierarchisch privilege uiteraard IN HET NADEEL van een willekeurig individu, en dan is de libertarische visie de enige die steek houdt.
Omdat een hierarchie altijd, gezien het basis gegeven dat al hun deelnemers zuivere egoisten zijn, gericht op het BEVREDIGEN VAN DE TOP, en NIKS anders. Als je zelf niet hoog bij die top zit, is zo een systeem ALTIJD nadelig.
De maatschappij dient dus, qua *organisatie* hierarchie-loos te zijn. Geen geprivilegieerden die dwingend zeggenschap hebben over anderen. Want anders heb je, gezien het fundamentele egoisme van de deelnemers van die hierarchie, een systematisch ten dienste stellen van een klasse personen ten voordele van de geneugten van een andere, in tegenspraak met het symmetrie principe waar we van uit gaan.
Maar nog eens, dat is enkel een intellectuele beschouwing, want gezien ik een egoist ben en REEDS EEN SPECIFIEK INDIVIDU, is de beste maatschappij structuur die waar ik iedereen onderwerp en iedereen werkt aan MIJN genot. Daar kan toevallig tussen zitten dat ik anderen gelukkig wil zien, of niet, maar dat is enkel kwestie van wat ik vandaag plezant vind. Morgen kan dat anders zijn.
|